Kruisweg

 

Kruisweg
KRUISWEG.pdf

Kruisweg (1)


 

EERSTE STATIE
Jezus wordt ter dood veroordeeld

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat Gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

"Zijt Gij de Koning der Joden?" (Joh. 18,33). "Mijn koningschap is niet van deze wereld. Zou mijn koningschap van deze wereld zijn, dan zouden mijn dienaars er wel voor gestreden hebben, dat Ik niet aan de Joden werd uitgeleverd. Mijn koningschap is evenwel niet van hier." (Joh. 18,36).
Pilatus hernam: "Gij zijt dus toch koning?"
Jezus antwoordde: "Ja, koning ben Ik. Hiertoe ben Ik geboren en hiertoe ben Ik in de wereld gekomen om getuigenis af te leggen van de waarheid. Alwie uit de waarheid is, luistert naar Mijn stem."
Pilatus zei tot Hem: "Wat is waarheid?"
Na die woorden ging hij weer naar buiten tot de Joden en zei: "Ik vind hoegenaamd geen schuld in Hem." (Joh. 18,37-38).

De tragedie van Pilatus is verborgen in de vraag: Wat is waarheid? Dit was geen filosofische vraag over de wet van de waarheid, maar een extentiele vraag over zijn eigen verhouding tot de waarheid. Het was een poging om te ontsnappen aan de stem van het geweten die hem onder druk zet de waarheid te erkennen en te volgen. Wanneer iemand weigert zich door de waarheid te laten leiden is hij uiteindelijk bereid om zelfs een onschuldig persoon tot de dood te veroordelen. De aanklagers voelen de zwakheid van Pilatus aan en zwichten niet. Zij roepen onvermurwbaar voor de dood aan het kruis. Pilatus’ pogingen tot zachtere maatregelen zijn van geen nut. De wrede straf van geseling opgelegd aan de Aangeklaagde is niet genoeg. Toen Pilatus Jezus, gegeseld en met doornen gekroond, aan de menigte liet zien, lijkt het of hij naar woorden zocht waarmee hij hoopt de onverzoenlijkheid van het gepeupel te verzachten. Wijzend naar Jezus zegt hij: "Ecce Homo! Zie hier de Mens!" Maar het antwoord komt terug: "Kruisig Hem, kruisig Hem!" Pilatus probeert dan tijd te winnen: "Neemt gij Hem dan en kruisigt Hem, want ik vind geen schuld in Hem." Hij is steeds meer overtuigd dat de Aangeklaagde onschuldig is, maar dit is niet voldoende voor hem om te beslissen in het voordeel van Jezus. De aanklagers gebruiken hun laatste argument: "Als ge die man vrijlaat, zijt ge geen vriend van de keizer. Wie zich voor koning uitgeeft, komt in verzet tegen de keizer." (Joh. 19,12). Dit is duidelijk een dreigement. Pilatus herkent het gevaar en geeft uiteindelijk toe en spreekt het oordeel uit. Maar niet zonder het minachtende gebaar van handen wassen: "Ik ben onschuldig aan het…..bloed; gij moet het zelf maar verantwoorden!" (Mt. 27,24). Zo werd Jezus, de Zoon van de levende God, de Verlosser van de wereld, veroordeeld tot de dood aan het kruis.

Door alle eeuwen heeft de ontkenning van de waarheid geleid tot lijden en dood. Het is de onschuldige die de prijs betaalt van menselijke huichelarij. Halve maatregelen zijn nooit genoeg. Ook is het niet genoeg om je handen in onschuld te wassen. Verantwoordelijkheid voor het bloed van het recht blijft. Dit is waarom Christus zo vurig bad voor al zijn volgelingen: Vader, "wijd hen U toe in de waarheid. Uw woord is waarheid." (Joh. 17,17).

GEBED
Heer Jezus Christus, U accepteerde een onjuist oordeel. Schenk aan ons en aan alle mensen van deze tijd de genade om gelovig vast te houden aan de waarheid. Sta niet toe dat de zware verantwoordelijkheid voor het lijden van de onschuldigen neerkomt op ons en op degenen die na ons komen. Aan U, o Jezus, louter Rechtvaardig, komt alle eer en glorie toe in alle eeuwen der eeuwen.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Met de tranen in haar ogen stond de Moeder diepbewogen, naast het kruis waar Jezus hing.
 
 
 
TWEEDE STATIE
Jezus neemt het kruis op Zijn schouders

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat Gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

Het Kruis. Het instrument van een schandelijke dood. Het was niet geoorloofd een Romeins burger te veroordelen tot de dood aan het kruis; het was te vernederend. Het moment dat Jezus het Kruis opnam om deze naar Calvarie te dragen werd een keerpunt in de geschiedenis van het kruis.
 
 
 
Het kruis stond symbool voor een schandelijke dood, bestemd voor de laagste klasse, nu werd het kruis een sleutel. Vanaf dit moment kan men, met behulp van deze sleutel, de deur openen naar het diepste mysterie van God. Door Christus’ acceptatie van het Kruis, het instrument van Zijn zelfontlediging, komt men te weten dat God liefde is. Liefde zonder beperkingen: "Zozeer immers heeft God de wereld liefgehad, dat Hij Zijn Eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat alwie in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben." (Joh. 3,16).
De waarheid over God werd geopenbaard in het Kruis.
Kon het niet op een andere manier geopenbaard worden?
Misschien. Maar God koos het Kruis.
De Vader koos het Kruis voor Zijn Zoon, en Zijn Zoon nam het op Zijn schouders, droeg het naar de Berg Calvarie en offerde Zijn leven op het Kruis.
"In het Kruis is lijden, in het Kruis is redding, in het Kruis is een liefdesles. O God, hij die U heeft begrepen, wenst niets anders, zoekt niets anders." (Poolse vastenhymne).
De Kruis is het teken van liefde zonder beperkingen!

GEBED
Heer Jezus Christus, die het Kruis uit de handen van de mens heeft aanvaard om het tot teken te maken van Gods reddende liefde voor de mensheid. Schenk ons en alle mensen van deze tijd de genade van geloof in deze oneindige liefde. Bij het doorgeven van het teken van het Kruis, in het nieuwe millennium mogen wij de echte getuigen van de Verlossing zijn. Aan U , o Jezus, Priester en Slachtoffer, zij alle eer en glorie voor altijd.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Door haar pijnlijk zuchtend harte, overstelpt van wee en smarte. ’t scherpe zwaard van droefheid ging.
 
 
 

DERDE STATIE
Jezus valt voor de eerste maal onder het kruis

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat Gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

"God heeft onze zonden op Hem gelegd" (zie Jes. 53,6).
"Wij allen waren als schapen verloren gelopen, en ieder van ons was eigen wegen gegaan; maar op Hem heeft Jahwe laten neerkomen de schuld van ons allen." (Jes. 53,6).
Jezus valt onder het Kruis. Dit zal drie keer gebeuren op het betrekkelijke korte stuk van de "via dolorosa".
Uitputting doet Hem vallen. Zijn lichaam is bedekt met bloed van de geseling, Zijn hoofd is gekroond met doornen. Dit alles liet Zijn krachten wegvloeien. Dus valt Hij en het gewicht van het Kruis drukt Hem op de grond.

Wij moeten teruggaan naar de woorden van de Profeet, die deze val eeuwen eerder voorzag. Het lijkt alsof hij het met eigen ogen aanschouwde: Als hij de Dienaar van de Heer op de grond ziet onder het gewicht van het Kruis, vertelt hij ons de ware reden van deze val: Het is deze: "op Hem heeft Jahwe laten neerkomen de schuld van ons allen." Het waren onze zonden die de Goddelijke Veroordeelde op de grond drukte. Het waren onze zonden die het gewicht van het Kruis bepaalde die Hij op Zijn schouders droeg. Het waren onze zonden die Hem deed vallen. Met moeite staat Jezus weer op om Zijn reis te vervolgen. De soldaten die hem begeleidden spoorden Hem aan met geschreeuw en slagen. Even later zet de stoet zich weer in beweging. Jezus valt en staat weer op. Op deze manier spreekt de Verlosser van de wereld op een woordloze manier iedereen aan die valt.
Hij spoort hen aan weer op te staan.
"In Zijn eigen lichaam heeft Hij onze zonden op het kruishout gedragen, opdat wij aan de zonden zouden afsterven en gaan leven voor gerechtigheid. Door Zijn striemen zijt gij genezen." (1Petr. 2,24).

GEBED
O Christus, daar U viel onder het gewicht van onze fouten en opstond voor onze rechtvaardiging, bidden wij U, help ons en al degenen die neergedrukt zijn door de zonde om weer op te staan en onze reis te vervolgen. Geef ons de kracht van de Geest met U het kruis van onze zwakheid te dragen. Aan U, o Jezus, verdrukt onder het gewicht van onze fouten zij onze lofprijzing en liefde voor altijd.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Hoe bedrukt, hoe neergeslagen, moest de zegenrijke klagen om Gods eengeboren Zoon.
 
 

VIERDE STATIE
Jezus ontmoet Zijn bedroefde Moeder

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat Gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.
"Vrees niet Maria, want gij hebt genade gevonden bij God. Zie, gij zult zwanger worden en een zoon ter wereld brengen, die gij de naam Jezus moet geven. Hij zal groot zijn en de Zoon van de Allerhoogste genoemd worden. God de Heer zal Hem de troon van zijn vader David schenken en Hij zal in eeuwigheid koning zijn over het huis van Jacob en aan Zijn koningschap zal nooit een einde komen." (Lc.1,30-33).

Maria herinnerde zich deze woorden. Ze overwoog deze woorden vaak diep in haar hart. Toen zij haar Zoon op Zijn Kruisweg ontmoette, kwamen misschien juist deze woorden in haar gedachte. Met buitengewone kracht. "Hij zal regeren…….aan Zijn koningschap zal nooit een einde komen", had de hemelse boodschapper gezegd.

Nu, terwijl ze kijkt naar haar Zoon die ter dood veroordeeld is, het Kruis dragend waarop Hij moest sterven, zou ze zich, heel menselijk, af kunnen vragen: Hoe kunnen deze woorden worden vervuld? Op welke manier zal Hij regeren over het Huis van David? En hoe kan het zijn dat aan Zijn koningschap geen einde komt? Menselijk gesproken zijn dit redelijke vragen.
Maar Maria herinnerde zich dat, toen zij voor het eerst de boodschap van de Engel hoorde, zij had geantwoord: "Zie de dienstmaagd des Heren; mij geschiede naar Uw woord." (Lc. 1,38).
Nu ziet Maria dat haar woord wordt vervuld als het woord van het Kruis. Omdat zij een moeder is, lijdt Maria zeer. Maar zij antwoordt nu net zoals ze had geantwoord bij de Aankondiging: "Mij geschiede naar Uw woord." Op de Kruisweg toont Maria zichzelf als de Moeder van de Verlosser van de wereld. "Allen die voorbij komt, zie het lijden dat ik moet dragen" (Klaagliederen 1,12).. Het is de lijdende Moeder die spreekt, de dienstmaagd die gehoorzaam is ten einde toe, de Moeder van de Verlosser van de wereld.

GEBED
O Maria, die de Kruisweg met haar Zoon liep, uw Moeders hart verscheurd door verdriet, maar altijd denkend aan uw fiat, en volledig vertrouwend dat Hij voor wie niets onmogelijk is in staat zou zijn Zijn beloftes te vervullen, smeek voor ons en voor alle komende generaties de genade af van overgave aan Gods liefde. Help ons, in het licht van het lijden, afwijzing en beproeving, hoelang en zwaar ook, nooit te twijfelen aan Zijn liefde. Aan Jezus, uw Zoon, zij de eer en de glorie in alle eeuwen der eeuwen.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Ach, hoe schreide en hoe kreet zij, en wat folteringen leed zij, bij ’t aanschouwen van die hoon
 
 

VIJFDE STATIE
Simon van Cyrene helpt Jezus het kruis dragen.

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat Gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

Zij dwongen Simon (zie Mc. 15,21).
De Romeinse soldaten deden dit omdat ze bang waren dat de Veroordeelde Man door uitputting niet in staat zou zijn het Kruis tot Golgotha te dragen. Dan zouden zij niet in staat zijn het vonnis tot kruisiging uit te voeren. Zij zochten iemand om het Kruis te helpen dragen. Hun oog viel op Simon. Zij dwongen hem het gewicht op zijn schouders te nemen. We kunnen ons voorstellen dat Simon dit niet wilde doen en bezwaar maakte. Het kruis dragen tezamen met een veroordeelde kon beschouwd worden als een weerzinwekkende daad voor de waardigheid van een vrij man. Alhoewel onwillig, nam Simon het Kruis op om Jezus te helpen.

In een vastenhymne horen we de woorden: "Onder het gewicht van het Kruis verwelkomt Jezus de Cyreneer." Deze woorden geven ons een geheel ander inzicht: de Goddelijke Veroordeelde is iemand die min of meer "een geschenk maakt" van Zijn Kruis.
Was Hij het niet die zei: "Wie zijn kruis niet opneemt en Mij volgt, is Mij niet waardig." (Mt. 10,38).
Simon krijgt een geschenk Hij werd er een "achtenswaardig" man door. Wat de menigte zag als een aanslag op zijn waardigheid, heeft hem, vanuit het gezichtspunt van de verlossing, een nieuwe waardigheid gegeven. Op bijzondere wijze heeft de Zoon van God hem tot medewerker van zijn heil gemaakt.
Is Simon zich hiervan bewust?
De Evangelist Markus identificeert Simon van Cyrene als de "Vader van Alexander en Rufus" (Mc. 15,21). Daar de zonen van Simon van Cyrene behoorden tot de eerste Christelijke gemeenschap mag verondersteld worden dat Simon, terwijl hij het Kruis droeg, ook tot geloof in Christus kwam.
Eerst gedwongen, nu vrijwillig geaccepteerd alsof hij diep geraakt was door de woorden: "Wie zijn kruis niet opneemt en Mij volgt, is Mij niet waardig."
Door het dragen van het Kruis werd Simon gebracht tot de kennis van het Evangelie van het Kruis. Sedertdien heeft het Evangelie gesproken tot vele talloze Cyreneers die in de loop van de geschiedenis geroepen werden het Kruis met Jezus mee te dragen.

GEBED
O Christus, U gaf aan Simon de Cyreneer de waardigheid Uw Kruis te dragen. Verwelkom ons ook onder deze last, verwelkom alle mannen en vrouwen en verleen aan iedereen het geschenk van bereidheid tot dienen. Sta ons niet toe dat we ons weg zouden draaien van degenen die zijn verdrukt door het kruis van ziekte, eenzaamheid, honger of onrechtvaardigheid. Naarmate wij elkaars lasten dragen, help ons getuigen te zijn van het Evangelie van het Kruis en getuigen van U Die leeft en regeert in alle eeuwen der eeuwen.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: "Wie kan nu zijn tranen houen, en de Moeder hier aanschouwen, in haar bitter zielewee;
 
 

ZESDE STATIE
Veronica droogt het aanschijn van Jezus af

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat Gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

Veronica komt niet voor in de Evangeliën. Haar naam wordt niet genoemd, evenals de namen van de andere vrouwen die Jezus vergezelden. Het is daarom mogelijk dat de namen meer verwijzen naar wat de vrouwen deden. In feite, volgens de traditie, baande een vrouw op de weg naar Calvarie zich een weg tussen de soldaten, die Jezus begeleidden, door en veegde met een doek het zweet en bloed van het gezicht van de Heer. Dat gezicht liet een afdruk achter op het doek, een gelovig beeld, een "waar icoon". Dit zou de reden zijn voor de naam Veronica. Als dit zo is draagt deze naam, die een herinnering oproept aan wat deze vrouw deed, de diepste waarheid over haar met zich mee.

Op een dag lokte Jezus het kritiek uit van de toeschouwers toen Hij een zondige vrouw verdedigde die geparfumeerde olie over zijn voeten had gegoten en daarna met haar haren afdroogde. Tegen degenen die bezwaar maakten, antwoordde Hij: "Waarom valt ge deze vrouw lastig? Het is toch een goed werk wat ze aan Mij heeft gedaan?….toen die vrouw deze balsem over mijn lichaam uitgoot, deed zij iets dat heen wijst naar Mijn begrafenis" (Mt 26,10-12). Deze woorden kunnen eveneens toegepast worden op Veronica. Zo zien we de opmerkelijke vergelijking van deze gebeurtenis. De Verlosser van de wereld geeft Veronica een authentieke afbeelding van Zijn gezicht. Het doek waarop het gelaat van Christus gedrukt staat, wordt een boodschap voor ons. In zekere zin zegt het: Dit is hoe iedere daad van goedheid, elk gebaar van ware liefde aan ieders naaste, de gelijkenis met de Verlosser van de wereld versterkt in de persoon die zo handelt. Daden van liefde gaan niet voorbij. Elke daad van goedheid, van begrip, van dienstvertoon laat in het hart van de mens een onuitwisbare indruk achter en maakt ons meer gelijk aan de Ene die "zich van Zichzelf heeft ontdaan en het bestaan van een slaaf aangenomen" (Fil. 2,7). Dit is hetgeen onze persoonlijkheid vormt en ons onze ware naam geeft.

GEBED
Heer Jezus Christus, U aanvaardde een onbaatzuchtige gebaar van liefde van een vrouw, en in ruil hiervoor bepaalde U dat toekomstige generaties haar zouden herinneren middels Uw gezicht. Geef dat onze werken en de werken van allen die na ons komen ons meer op U doen gelijken en in de wereld de weerspiegeling achterlaten van Uw oneindige liefde. Aan U, o Jezus, Luister van de Vaders heerlijkheid, zij alle eer en glorie voor altijd.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Wie voelt niet zijn hart verscheuren, die de Moeder zo ziet treuren, lijdend met haar Jezus mee?
 
 

ZEVENDE STATIE
Jezus valt voor de tweede maal onder het kruis

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat Gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

"Doch ik – een worm en geen mens; spot der schare, veracht door het volk" (Ps. 22,7). Deze woorden van de Psalm komen in ons op als we Jezus voor de tweede keer op de grond zien vallen onder het Kruis. Hier, in het stof der aarde ligt de Veroordeelde. Verpletterd onder het gewicht van het Kruis. Zijn kracht vloeit steeds meer uit Hem weg. Maar met grote inspanning staat Hij weer op en vervolgt Zijn weg. Wat zegt deze tweede val ons, zondaars? Meer nog dan de eerste, lijkt het ons aan te manen weer op te staan, weer op te staan op onze kruisweg. Cyprianus Norwid schreef: "niet met het Kruis van de Redder achter ons, maar achter de Redder met ons eigen kruis." Een korte spreuk, maar één die veel waarheid bevat.
Het verklaart hoe het Christendom een godsdienst van het Kruis is.

Het vertelt ons dat ieder mens op aarde Christus ontmoet die het Kruis draagt en onder het gewicht ervan valt. Op zijn beurt ontmoet Christus, op weg naar Calvarie, elke man en vrouw en, vallend onder het gewicht van het kruis, houdt Hij niet op het goede nieuws te verkondigen. Gedurende tweeduizend jaar heeft het Evangelie van het Kruis de mensheid aangesproken. Gedurende deze twee millennia hebben vele mensen geleerd dat vallen niet het einde van de weg betekent. In de ontmoeting met de Redder hebben zij deze geruststellende woorden gehoord: "Je hebt genoeg aan Mijn genade. Kracht wordt juist in zwakheid volkomen" (2 Kor. 12,9). Hierdoor getroost zijn ze weer opgestaan en brachten de wereld het woord van hoop dat van het Kruis komt. Nu we de drempel van het nieuwe millennium zijn overgegaan, zijn we geroepen dieper door te dringen in de betekenis van dit treffen. Onze generatie moet de komende eeuwen het goede nieuws doorgeven dat we door Christus weer opgericht zijn.

GEBED
Heer Jezus Christus, U viel onder het gewicht van de menselijke zonde en U stond weer op, nam de zondenlast op U en nam ze weg. Geef aan ons, zwakke mensen, de kracht om het kruis van het dagelijkse leven te dragen en weer op te staan na ons vallen, zodat wij aan de toekomstige generaties het Evangelie van Uw reddende kracht mogen brengen. Aan U, o Jezus, onze steun wanneer wij zwak zijn, zij alle eer en glorie voor altijd.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Zij zag Jezus voor de zonden van zijn volk bedekt met wonden van de wrede geseling.
 
 

ACHTSTE STATIE
Jezus spreekt tot de vrouwen van Jeruzalem

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

"Dochters van Jeruzalem, weent niet over Mij, maar weent over uzelf en over uw kinderen. Weet dat er een tijd zal komen waarop men zeggen zal: 'Gelukkig de onvruchtbaren, wier schoot niet heeft gebaard en wier borst geen kind heeft gevoed.' Dan zal men tot de bergen zeggen: 'Val op ons', en tot de heuvels: 'Bedekt ons.' Want als men zo doet met het groene hout, wat zal er dan met het dorre gebeuren?" (Lc. 23, 28 - 31)

Dit zijn de woorden van Jezus tot de vrouwen van Jeruzalem die diepbedroefd zijn voor de Veroordeelde. Huil niet voor mij, maar voor jezelf en voor jullie kinderen. Op dat moment was het moeilijk te begrijpen wat de betekenis was van de woorden. Ze bevatten de profetie die korte tijd later duidelijk zou worden.

Kort daarvoor had Jezus geweend over Jeruzalem en het verschrikkelijke lot van de stad voorzegd. Nu lijkt het erop dat Hij opnieuw verwijst naar dat lot. Ween voor jullie kinderen... Ween, want deze, jullie eigen kinderen, zullen getuigen zijn en zullen delen in de verwoesting van Jeruzalem, het Jeruzalem dat "de tijd, waarin barmhartig op haar werd neergezien, niet heeft erkend." (vgl. Lc. 19, 44)

Wanneer we Christus volgen op de weg van het Kruis, is ons hart gevuld met deemoed over Zijn lijden, kunnen we de waarschuwing niet vergeten. En wanneer dit gedaan wordt wanneer het hout nog groen is, wat zal er dan gebeuren met het dorre hout? Voor onze generatie, die net een millennium achter zich heeft gelaten, is het van belang de tijd van barmhartigheid te herkennen, in plaats van te wenen. Nu al werpt de verrijzenis zijn schaduw vooruit. "Welnu, dit is de 'gunstige' tijd, dit is de 'dag van het heil'." (2 Kor. 6, 2)

Tot ieder van ons richt Christus de woorden uit het Boek der Openbaringen: "Zie, Ik sta aan de deur en klop. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij. Wie overwint, hem zal Ik naast Mij plaatsen op mijn troon, zoals Ik zelf heb overwonnen en met mijn Vader zetel op zijn troon." (Openbaring 3, 20 - 21).

GEBED
O Christus, U kwam in deze wereld om allen te bezoeken die u verlossing verwachten. Gun dat onze generatie de tijd van barmhartig zal herkennen en zal delen in de vruchten van Uw verlossing. Sta niet toe dat er geweend wordt over ons en voor de mannen en vrouwen van de nieuwe eeuw omdat we de liefdevolle uitgestoken hand van de Vader afwijzen. Aan U, o Jezus, geboren uit de Maagd, Dochter van Sion, zou de eer en dank voor altijd en eeuwig.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Laat mij met u medewenen mij met 's Heren leed verenen, tot het uur van mijnen dood.
 
 

NEGENDE STATIE
Jezus valt voor de derde keer

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

Opnieuw valt Christus ter aarde onder het gewicht van het Kruis. De mensen kijken toe, zich afvragend of Hij de kracht zal hebben op nogmaals te gaan staan.

Sint Paulus schrijft: 'Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God. Hij heeft zichzelf ontledigd door het bestaan van een dienstknecht op zich te nemen en aan de mensen gelijk te worden. En als mens verschenen heeft Hij zich vernederd door gehoorzaam te worden tot de dood, tot de dood op het kruis. (Fil. 2, 6-8).

De derde val schijnt juist dit tot uitdrukking te brengen: de zelfontlediging , de kenosis van de Zoon van God Zijn vernedering onder het Kruis. Jezus had tot zijn leerlingen gezegd dat Hij niet gekomen was op gediend te worden, maar om te dienen (vgl. Mt. 20, 28). In de Bovenzaal, diep gebogen naar de grond om de voeten te wassen, bereidde hij hen voor op deze vernedering van Hem. Gevallen op de grond voor de derde keer tijdens de Kruisweg, schreeuwt hij ons opnieuw toe het mysterie over Hemzelf. Laten we luisteren naar Zijn stem! Deze Veroordeelde, teneergevallen onder het gewicht van het Kruis, nu zeer dicht bij de plaats van de straf verteld ons: "Ik ben de weg, de waarheid en het Leven" (Joh. 14, 6) "Wie Mij volgt dwaalt niet rond in de duisternis, maar zal het licht des levens bezitten" (Joh. 8, 12). Laat ons niet versagen bij het zien van deze verstoten man, die uitgeput op de grond is gevallen onder het kruis. Onder dit uiterlijk teken van de dood, ligt verscholen het naderende licht van het Leven.

GEBED
Heer Jezus Christus, door de vernederingen onder het Kruis heeft U de wereld getoond wat de prijs van de verlossing is. Vergun de mannen en vrouwen van het derde millennium het licht van het geloof, opdat, als zij U erkennen als de Lijdende Dienaar van God en de mensen, de moed zullen hebben om U op dezelfde weg te volgen, waarbij de weg van het Kruis en de zelfontlediging, zal leiden tot het eeuwig leven. Aan U, O Jesus, onze steun wanneer we zwak zijn, zij de eer en de glorie voor altijd.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Geef, o Moeder, bron van liefde dat ik lijd wat u doorgriefde geef mij dat ik met u klaag.
 
 

TIENDE STATIE
Jezus wordt ontdaan van zijn kleren en krijgt gal en azijn te drinken

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

"Hij proefde ervan, maar wilde niet drinken"(Mt. 27,34) Hij wilde geen bedwelming, waardoor Hij niet ten volle het lijden zou kunnen beleven. Hij wilde ten volle bewust zijn wanneer Hij zou Lijden onder het Kruis, volbrengen de missie die Hij van de Vader gekregen heeft. Dat waren de soldaten, die de straf moesten uitvoeren, gewend waren. Omdat ze de veroordeelde aan het Kruis zouden moeten nagelen, meende ze er goed aan te doen Hem te bedwelmen en buiten bewustzijn te brengen.

Maar met Christus kon dit niet gebeuren. Jezus wist dat zijn dood aan het Kruis het zoenoffer moest zijn. Daarom wilde Hij bij bewustzijn blijven tot aan het einde. Wanneer Hij niet bij bewustzijn zou zijn, kon Hij niet in volle vrijheid, ten diepste het offer kunnen brengen. Hij moest op het Kruis komen om het offer van het Nieuwe Verbond te brengen. Hij is de Priester. Door Zijn eigen Bloed, moest Hij de eeuwige bron binnen gaan, nadat Hij de verlossing van de wereld heeft volbracht. (vgl. Hebr. 9, 12) Zijn geweten volgend en in vrijheid: dat zijn de essentiële elementen van de menselijke handeling. De wereld heeft zovele mogelijkheden om de wilskracht te verminderen en het geweten te sussen. Dit moet krachtig verdedigd worden tegen alle aantijgingen. Zelfs de legitieme mogelijkheden om de pijn te verzachten moet gedaan worden met respect voor de menselijke waardigheid. Om de diepere zin van het leven en de dood te bewaren moet de omvang vanChrsitus' offer begrepen worden en we moeten ons verenigen in dat offer wanneer we daaraan vast willen blijven houden.

GEBED
Heer Jezus Christus, door de vernederingen onder het Kruis heeft U de wereld getoond wat de prijs van de verlossing is. Vergun de mannen en vrouwen van het derde millennium het licht van het geloof, opdat, als zij U erkennen als de Lijdende Dienaar van God en de mensen, de moed zullen hebben om U op dezelfde weg te volgen, waarbij de weg van het Kruis en de zelfontlediging, zal leiden tot het eeuwig leven. Aan U, O Jesus, onze steun wanneer we zwak zijn, zij de eer en de glorie voor altijd.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Geef, o Moeder, bron van liefde dat ik lijd wat u doorgriefde geef mij dat ik met u klaag.
 
 

ELFDE STATIE
Jezus wordt aan het kruis genageld

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

"Zij hebben mijn handen doorstoken en mijn voeten; Al mijn beenderen kan ik tellen"(Ps. 22, 17-18). De woorden van de profeet zijn vervuld. De terechtstelling begint. De hamerslagen van de beulen slaan de handen en voeten van de Veroordeelde tegen het hout van het Kruis stuk. De nagels gaan met geweld door de polsen. Deze nagels zullen de veroordeelde man dragen, wanneer hij vol van de smarten van de zielenpijn hangt. In Zijn lichaam en in Zijn uiterst gevoelige ziel lijdt Christus meer dan woorden kunnen bevatten. Met Hem zijn twee echte criminelen gekruisigd, één aan Zijn rechterkant, één aan Zijn linkerkant. De woorden van de profeet zijn vervuld: "Hij werd geteld onder de moordenaars"(Jes. 53, 12).

Wat is het dat ons zo doet aangetrokken zijn tot de Veroordeelde, die in zielensmart aan het Kruis hangt? Zeker, het zien van zoveel lijden roept om medelijden. Maar medelijden is niet voldoende om ons leven te binden aan Die aan het Kruis hangt. Hoe is het mogelijk dat dit beeld dat generaties na generaties aangetrokken heeft en daarmee het Kruis heeft gemaakt tot het enige doel in hun leven? Aantrekkingskracht op mannen en vrouwen van alle tijden en die hun leven gegeven hebben voor dit teken? Vanaf het Kruis trekt Christus ons omhoog door de kracht van de liefde, goddelijke Liefde, die niet terugdeinst voor een totale zelfgave; oneindige Liefde, dat op het hout van het Kruis is opgeheven van de aarde en waar het gewicht van het lichaam van Christus de balans is tegen het gewicht van de eerste zonde; grenzeloze Liefde dat uiteindelijk iedere afwezigheid van liefde vult en die de mensheid de mogelijkheid heeft gegeven te vluchten in de armen van de Barmhartige God. Moge Christus, hoog geheven aan het Kruis, ook mannen en vrouwen van het derde millennium, aantrekken! In de schaduw van het Kruis wandelen we "in de liefde van Christus, die ons heeft bemind en zich voor ons heeft overgeleverd als offergave en slachtoffer, God tot een lieflijke geur"(Ef. 5, 2)

GEBED
O Christus, hooggeheven, O gekruisigde Liefde, Vul onze harten met Uw liefde, dat wij in Uw Kruis mogen zien het teken van onze verlossing en, door Uw wonden aangetrokken, wij mogen leven en sterven met U, die leeft en regeert met de Vader en de Geest, nu en altijd.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Heil'ge Moeder, hoor mijn bede, deel mij Christus' wonden mede, diep ze drukkend in mijn hart.
 
 

TWAALFDE STATIE
Jezus sterft aan het Kruis

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

"Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen” (Lc. 23,34). Op het hoogtepunt van Zijn Lijden vergeet Christus de mens niet, speciaal niet degenen die direct verantwoordelijk zijn voor Zijn Lijden. Jezus weet dat de mens meer dan wat ook liefde nodig heeft; de mens heeft deze genade nodig die nu over de wereld uitgestort wordt. ”Voorwaar, Ik zeg u: vandaag nog zult ge met Mij zijn in het paradijs” (Lc. 23,43).

Zo beantwoordt Jezus de smeekbede van de crimineel die aan Zijn rechterzijde hangt: "Jezus, denk aan mij, wanneer Gij in Uw Koninkrijk gekomen zijt” (Lc. 23, 42). De belofte van een nieuw leven. Dit is de eerste vrucht van het Lijden en ophanden zijnde Dood van Christus. Een woord van hoop aan de mens. Aan de voet van het Kruis stond Maria en naast haar de leerling, Johannes de Evangelist. Jezus zegt: "Vrouw, zie daar uw zoon!” en tegen de leerling: "Zie daar uw moeder!” (Joh. 19,26-27). En van dat ogenblik af nam de leerling haar bij zich in huis” (Joh. 19,27). Dit is het legaat aan Zijn meest beminden.

Zijn erfenis aan de Kerk
De wens van Jezus wanneer Hij sterft is dat de moederlijke liefde van Maria eenieder zou omhelzen voor wie Hij Zijn Leven geeft, de totale mensheid Direct hierna roept Jezus: "Ik heb dorst” ((Joh. 19,28). Een woord wat de vreselijke brand beschrijft die Zijn totale Lichaam verteert. Het is het enige woord dat direct verwijst naar Zijn Lichamelijke Lijden.

Dan voegt Jezus eraan toe: "Mijn God, Mijn God, waarom hebt Ge Mij verlaten?” (Mt. 27,46; zie Ps. 22,2). Deze woorden van de Psalm zijn Zijn gebed. Ondanks de toon ervan, openbaren deze woorden de diepe eenheid met de Vader. Op het laatste moment van Zijn leven op aarde denkt Jezus aan de Vader. Vanaf dit moment zal het dialoog alleen zijn tussen de stervende Zoon en de Vader, Die Zijn offer van liefde aanvaardt. Omstreeks het negende uur roept Jezus: "Het is volbracht!” (Joh. 19,30). Nu is het werk van de Verlosser compleet. De zending waarvoor Hij op aarde kwam heeft zijn doel bereikt. De rest is aan de Vader: "Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest”(Lc. 23,46). Nadat Hij dit gezegd had, gaf Hij de geest. ”En zie, het voorhangsel van de tempel scheurde van boven tot onder in tweeën…..” (Mt. 27,51). Het "Heiligen der Heiligen” van de tempel van Jeruzalem is geopend vanaf het moment dat het is binnengegaan bij de Priesters van het Nieuwe en eeuwige Verbond.

GEBED
Heer Jezus Christus, op het moment van Uw doodsstrijd was U niet onverschillig aan het menselijk noodlot, en met Uw laatste adem vertrouwde U aan de genade van de Vader alle mannen en vrouwen toe, met al hun zwakheid en zonde. Vul ons en alle toekomstige generaties met Uw Geest van liefde, zodat onze onverschilligheid de vruchten van Uw dood. niet teniet doen. Aan U gekruisigde Jezus, de wijsheid en de kracht van God, zij de eer en de glorie in alle eeuwen der eeuwen.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Zij zag haren Liev'ling sterven, alle troost zijns vader derven, tot de geest uit 't lichaam ging.
 
 

DERTIENDE STATIE
Jesus wordt van het Kruis gehaald en wordt aan Zijn Moeder gegeven

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

In de armen van Zijn Moeder hebben ze het levenloze lichaam van de Zoon gelegd. De Evangeliën zeggen niets over hetgeen zij toen voelde. Het is alsof de Evangelisten door deze stilte haar verdriet, haar gevoelens en haar herinneringen wensen te respecteren. Of dat zij zich eenvoudig niet in staat voelden dit uit te drukken.

Het is door de devotie van vele eeuwen dat het beeld van de "Pièta” bewaard is gebleven, dat zorgt voor de Christelijke herinnering aan het meest droevige beeld van de onuitsprekelijke liefdesband die opbloeide in Maria’s hart op de dag van de Aankondiging en rijpte terwijl ze wachtte op de geboorte van haar Goddelijke Zoon.

Die liefde werd geopenbaard in de stal van Betlehem en werd op de proef gesteld bij de Opdracht van de Heer in de tempel. Het groeide naarmate Maria alles wat gebeurde in haar hart bewaarde en overwoog (zie Lc. 2,51). Nu moet deze intieme liefdesband veranderd worden in een eenheid die de grens tussen leven en dood overstijgt. En zo zal het zijn door de eeuwen heen: mensen staan stil bij het standbeeld van de Pièta, gemaakt door Michelangelo; zij knielen voor het beeld van de liefhebbende en droevige Moeder (Smetna Dobrodziejka) in de Kerk van de Franciscanen in Krakow, voor de Moeder van Zeven Smarten, Patrones van Slovenië, zij vereren Onze Lieve Vrouw van Smarten in talloze heiligdommen over de hele wereld. En zo leren zij de moeilijke liefde die niet vrij is van lijden, maar die zich vol vertrouwen overgeeft aan de zachtheid van God, voor Wie niets onmogelijk is (zie Lc. 1,37).

GEBED
Salve, Regina, Mater misericordiae; vita dulcedo et spes nostra, salve. Ad te clamamus….. ….illos tuos misericordes oculos ad nos converte et Jesum, benedictum fructum ventris tui, nobis post hoc exilium ostende. (Wees gegroet, Koningin, Moeder van Barmhartigheid; ons leven, onze vreugde en onze hoop, wees gegroet. Tot u roepen wij….. ….sla op ons uw barmhartige ogen, en toon ons na deze ballingschap Jezus, de gezegende vrucht van uw schoot.) Smeek voor ons af de genade van geloof, hoop en liefde, zodat wij, net als u, zonder aarzelen onder het Kruis mogen staan tot onze laatste ademtocht. Aan Uw Zoon, Jezus, onze Redder, met de Vader en de Heilige Geest, zij alle eer en glorie voor eeuwig en eeuwig

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Laat mij met u medewenen, mij met 's Heren leed verenen tot het uur van mijnen dood.
 
 

VEERTIENDE STATIE
Jesus wordt in het graf gelegd

V/. Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
A/. Omdat gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.

"Hij is gekruisigd, gestorven en begraven….” Het levenloze lichaam van Christus werd in het graf gelegd. Maar de steen van het graf is niet de laatste afsluiting van Zijn werk. Het laatste woord is niet de leugen, haat en geweld. Het laatste woord is de Liefde die sterker is dan de dood. ”Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen; maar als hij sterft brengt hij veel vrucht voort” (Joh. 12,24). Het graf is de laatste station van Christus’ sterven gedurende de gehele loop van Zijn aardse leven; het is het teken van Zijn hoogste offer voor ons en voor ons heil.

Heel snel zal het graf worden de eerste openbaring van lofprijzing en verheerlijking van Gods Zoon in de glorie van de Vader. "Hij is gekruisigd, gestorven en begraven….en de derde dag verrezen uit de dood.” Als het levenloze lichaam van Jezus in het graf is gelegd, aan de voet van Golgotha, begint de Kerk de vigilie van Stille Zaterdag. In de diepte van haar hart bewaarde en overwoog Maria het Lijden van haar Zoon; de vrouwen spreken af elkaar de ochtend na de Sabbat te ontmoeten om het Lichaam van Christus te zalven met geurige oliën; de leerlingen verzamelen in de beslotenheid van de Bovenzaal, wachtend totdat de Sabbat voorbij is. Deze vigilie zal eindigen met de ontmoeting bij het graf, het lege graf van de Redder. Dan zal het graf, de stille getuige van de Verrijzenis, spreken. De steen was weggerold, de binnenkamer leeg, de kleren op de grond, dat is wat Johannes zal zien wanneer hij met Petrus bij het graf komt.

”Hij zag en geloofde” (Joh. 20,8). En met hem geloofde de Kerk, en vanaf dat moment werd zij nooit moe om de wereld deze wezenlijke waarheid van het geloof te verkondigen: "Christus is opgestaan uit de doden, als eersteling van hen die ontslapen zijn” (1 Kor. 15,20). Het lege graf is het teken van de definitieve overwinning van waarheid over leugens, van goed over slecht, van vergeving over zonde, van leven over dood. Het lege graf is het teken van hoop die "niet wordt teleurgesteld” (Rom. 5,5). ”[Onze] hoop is de onsterfelijkheid” (Wijsheid 3,4).

GEBED
Heer Jezus Christus, door de kracht van de Heilige Geest bent U gegaan naar de Vader van de duisternis van de dood tot het licht van een nieuw leven in heerlijkheid. Geef dat het teken van het lege graf tot ons en toekomstige generaties spreekt een bron van levend geloof wordt, overvloedige liefde, en onwrikbare hoop. Aan U, o Jezus, Wiens aanwezigheid, verborgen en zegevierend, de geschiedenis van de wereld vult, zij alle eer en glorie voor eeuwig en eeuwig.

A. Amen.

Allen: Onze Vader ...
Stabat Mater: Doe, als 't lichaam dan zal sterven, mijne ziel de glorie erven van het hemels paradijs.
Amen.