Licht van de toekomst
Broeders en zusters in
Christus,
We horen vandaag op
deze Tweede Zondag van de Vasten dat Jezus enkele leerlingen, Petrus en de
broers Jacobus en Johannes, meeneemt een hoge berg op.
Het was om even alleen
te zijn, even de vragen en zorgen achter te laten en er ver boven te gaan
staan.
Dan plotseling gebeurt
er iets, Jezus verandert van gedaante.
Het is geen show,
maar werkelijkheid, een Openbaring, God laat zien dat Jezus Zijn Zoon is.
Hier raakt de hemel de
aarde.
Jezus staat daar, Zijn
aangezicht straalde als de zon en Zijn kleren wit als sneeuw, tussen 2 grote
leiders van het volk, Mozes en Elia.
Twee grote getuigen uit
het Oude Verbond.
Petrus was zo
overweldigt dat hij spontaan iets bedacht om dit moment, dat even proeven van
de hemelse sferen, vast te blijven houden: "Heer, het is goed dat we hier zijn!
Als Gij wilt, laat wij dan drie tenten
bouwen, één voor U, één voor Mozes en één voor Elia.
Dan volgt voor zijn
leerlingen het verlossende antwoord, de bekendmaking van wie Jezus werkelijk
is.
Een lichtende wolk
overschaduwde hen en een stem zegt: "Deze is mijn veelgeliefde Zoon, in wie Ik
mijn welbehagen heb; luistert naar Hem”.
Van angst vielen zij op
de grond en durfden niet meer op te kijken.
Maar dan stelt Jezus
hen gerust en even plotseling als het gebeurde, is alles is voorbij en weer gewoon.
De apostelen worden
weer teruggeplaatst in het gewone leven van alle dag.
Weg zijn Mozes en Elia,
weg is de wolk van Gods aanwezigheid, de Stem is uitgestorven. |
Wanneer wij hier over nadenken, worden wij geholpen door wat ook aan de apostelen gezegd wordt: "Deze is mijn veelgeliefde Zoon, luistert naar Hem”.
Zijn gedaanteverandering is ook een boodschap aan óns,
Wij zijn allemaal mensen met onze zwakheden, angsten en vragen.
Net als de apostelen, die ook mensen waren, moeten ook wij dit Thabor-moment diep in ons hart bewaren, om het als hulp te gebruiken bij tegenslagen.
Een soort noodrantsoen dat je aanbreekt zodra je in de problemen komt.
In iedere mens is een zone van duisternis, in iedere mens worden wonden geslagen door mislukkingen, vernedering en onbegrip, door echte of aangeprate schuldgevoelens.
Je had behoefte aan begrip en geduld , maar niemand was er om je te helpen.
Je doet je uiterste best, maar je wordt gekleineerd en slachtoffer van kwaadsprekerij en intimidatie.
Je stelt vertrouwen in mensen en men verraad je.
Dan kun je een afkeer krijgen van alles om je heen.
Maar het kan natuurlijk ook misgaan door eigen zwakheid of door misleiding, door slechte vrienden of raadgevers, door verleiding van geld en genot.
We willen dan zo graag veranderen.
Maar hoe?
Dan is er vandaag die Boodschap: "Luistert naar Hem!”
Hij kan ons veranderen.
Dan kunnen wij zeggen: "Onze strijd is niet hopeloos, het duister is niet definitief, onze wonden, hoe talrijk en diep ook, niet ongeneesbaar.
Wij mogen naar Hem opzien, weg uit de duisternis.
Laten we ons niet ingraven in het donker van onze onmacht en negatieve ervaringen.
Ons niet laten ontmoedigen door alles wat er in de wereld en in de Kerk gebeurt en nog gebeuren gaat.
We zullen sterk moeten staan om dit alles te verduren en te ondergaan, maar met een rotsvast vertrouwen in Hem naar wie wij luisteren zullen wij stand kunnen houden.
Laten we niet blijven steken in een onbegonnen strijd tegen onszelf, maar kijken naar het licht van de toekomst.
Medegelovigen, laten wij in ons hart , net als de apostelen, de Thabor-momenten in ons leven bewaren en er kracht uit putten als wij in moeilijke tijden terecht komen, in de beproevingen door de stormen van ons leven.
God kan ons geen rustige vaart beloven, maar wel een veilige thuiskomst.
Amen.
Hans Smits