Hosanna, Filio David

Medegelovigen,
Vandaag, zes dagen voor het paasfeest trok Jezus de stad Jeruzalem binnen.
De talrijke menigte spreidde hun mantels uit op de weg en anderen sneden palmtakken van de bomen en riepen luid: "Hosanna de Zoon van David! Gezegend Hij, die komt in de naam des Heren! Hosanna in den hoge! "
Een vreugdevol welkom dus in Jeruzalem, maar enkele dagen later ook een afschuwelijk afvoeren naar de martelplaats buiten Jeruzalem.
Mooie grote palmtakken, maar ook de harde nerven van het kruishout.
Mantels als een rode loper voor de Koning, maar even later de Zijn weg naar Calvarië over de puntige keien.
De Gekruisigde, die beroofd is van Zijn kleren en men gaat doddelen om Zijn mantel.
"Hosanna in den hoge ", maar ook " Weg met Hem ".
Een aaneenschakeling van tegenstrijdigheden rondom de komst van onze Verlosser.
Stap voor stap zal dit in de liturgie van de Goede Week naar voren komen.
De juichende menigte die met palmtakken Jezus begroeten, draait als een blad aan de boom om en verandert in een grote groep spottende schreeuwers die Hem liever kwijt dan rijk zijn.
Zij, die voorheen vijanden waren worden vrienden en gaan samenzweren om hun doel te bereiken.Herodes, Pilatus, de oudsten en de schriftgeleerden steunen elkaar.
De hechte kring rondom Jezus, de apostelen en leerlingen raken verdeeld en vluchten.
De één zegt Hem niet te kennen en de ander wordt Zijn verrader.
Wanneer Christus, Gods liefde, zich openbaart móeten de mensen wel nadenken.
Deze liefde vraagt iets van de mens: overgave en geloof of verzet en afwijzing!
Hoe dit gebeurd kunnen we duidelijk zien in de Goede Week.
De liefde van God werd geopenbaard en gepredikt door Gods eniggeboren Zoon, dit had de kruisiging tot gevolg.
Men kruisigde Hem omdat men Hem niet aanvaardde.
Maar, beste mensen, is het in onze dagen zoveel anders?
Alles wat voorheen heilig en vanzelfsprekend was, een onderdeel van een echte degelijke Rooms katholieke opvoeding, is nu een uitzondering en wordt zelfs in het hokje "geloofswaanzin” geplaatst.
De zondagsplicht, de dagelijkse H.H Missen in elke parochiekerk, Catechismus, maandelijkse Biecht, de talrijke kerkelijke feesten en plechtigheden, het is allemaal niet meer van deze tijd, zegt men.
Het lijkt er op dat men alles van vroeger poppenkast is gaan vinden en er wordt zelfs met minachtig en spot op neergekeken.
Nee, in onze tijd passen de eerste twee vragen van de Catechismus bijna niet meer:
1. Waartoe zijn wij op aarde?
Wij zijn op aarde gekomen om God te dienen en daardoor in de hemel te komen.
2. Wie heeft ons geleerd hoe wij God moeten dienen?
Hoe wij God moeten dienen heeft vooral Christus ons geleerd.
Als men met deze twee vragen al geen raad weet, hoe dan wel met de andere geloofspunten?
Dan is het niet zo moeilijk meer om je geweten te sussen en een gemakkelijke weg te kiezen.
Dan kan inderdaad zonder veel problemen, de H.Mis plaatsmaken voor een mooie wandeling, de plechtigheden vervangen door een concert of zoals ik onlangs las: een gebedsdienst, georganiseerd door een politieke partij in het kader van de gemeenteraadverkiezingen.
Een "gebedsdienst” waar iedereen, gelovig of niet, aan deel kon nemen.
De biecht, vervangen door het verbranden van, op papier geschreven, "zonden”.
Het godsdienstonderricht die al in de ’60 -’70 de naam maatschappijleer toegeschreven kreeg.
Een Jezus volgen die niet meer is, dan een aardige jongeman uit Nazareth die het goede wilde doen en een voorbeeld wil zijn voor anderen.
Een Jezus waarmee we zo nu en dan aan tafel gaan.
Ja, als dan ook nog het Godsbestaan en de H.H Sacramenten betiteld en beleefd worden als symbolen, wat blijft er dan nog over?
Datgene wat we nu beleven: een verdeelde Kerk, media en politiek waar bijna alles geoorloofd is een samensmelting van de meest uiteenlopende culturen en stromingen.
Een samenleving met de christelijke waarden en normen op een heel laag pitje, dat elk moment gedoofd kan worden.
Tradities moeten in ras tempo het veld ruimen en niemand die nog iets durft in te brengen.
Denken we maar aan het bericht van afgelopen week: dat geen enkele gemeente meer St.Nicolaas wil ontvangen, uit angst voor de gevolgen.
In deze verwarrende wereldlijke en kerkelijke omstandigheden van deze tijd zijn er bijna geen uitverkorenen meer.
Geen ambtsdragers, verkondigers en bedienaren meer die dit een halt kunnen toeroepen.
Velen zijn verdeeld geraakt of gevlucht, zelfs hun roeping verloochend en verraden.
Het maakt je angstig en verdrietig.
In feite is er weinig verschil tussen toen en nu.
En hoe komt dat?
Omdat Gods liefde nooit zal veranderen!
Zijn liefde zal altijd om een keuze vragen: ‘ja’ of ‘nee’.
Andere mogelijkheden zijn er niet.
Maar tegelijkertijd is God de volmaakte liefde zelf, Hij laat de mensen vrij in een keuzen maken en daardoor is Hij ook bereid het risico te lopen om te worden afgewezen.
Broeders en zusters, vandaag staan wij samen met de menigte Hem toe te juichen en zwaaien met onze palmen.
De keuze volgt dan al spoedig, volgen wij Hem als onze Verlosser en blijven wij juichen: "Gezegend Hij, die komt in de naam des Heren! Hosanna in den hoge ” en laten wij zien wie we volgen of slaat ons juichen om in lauwheid, ongeloof of minachting en laten wij ons meeslepen door verdeeldheid en gemakzucht.
De keuze is dus aan ons!
Amen.
 
Hans Smits
 
 

   Afbeelding invoegen