Getuigenis van bisschop Punt

Tijdens de bedevaart van Het Ware Leven in God. Rome - 7 september 2011
 
GETUIGENIS VAN BISSCHOP JOSEPH PUNT, BISSCHOP VAN HAARLEM – AMSTERDAM, NEDERLAND
 
Het een eer is om met jullie te zijn, hoewel het slechts voor één dag is.
Er is mij gevraagd enkele woorden te zeggen.
Ik heb geen profetische stem.
Ik kan slechts zeggen hoe ik als bisschop in geloof kijk naar de wereld en de Kerk van vandaag en naar de nood voor eenheid.
Ik ben bisschop in een land en in een stad – Amsterdam – die door een grote crisis zijn gegaan.
U weet dit waarschijnlijk.
 
Enige tijd geleden zat ik in een vliegtuig naast een dame uit de Verenigde Staten en zij vroeg mij: "waar bent u bisschop?”
Ik antwoordde: "Holland, Amsterdam."
Toen viel ze bijna van haar stoel en zei: "hoe kunt u nu bisschop zijn in Amsterdam?”
 

Het klonk als een soort verwijt: een beschaafd persoon doet zoiets niet.
Ze bedoelde, hoe kan je nu bisschop zijn in Sodom en Gomorra?
 
Ik had er niet op zo’n manier naar gekeken, maar in een bepaald opzicht had ze gelijk.
Ons kleine landje, en deze stad, weerspiegelen in zekere zin heel sterk de situatie van onze wereld vandaag.
We zien dat op alle extreme manieren: morele verwording, verval van geloof, zelfs heiligschennis.
Amsterdam telt verschillende Satanskerken.
Maar er is ook een andere kant waar weinig mensen van weten.
Amsterdam is ook de stad van het Eucharistisch Mirakel dat meer dan 600 jaar geleden gebeurde en dat elk jaar, tot in onze tijd, wordt herdacht in een Stille Omgang waar ongeveer 10.000 mensen aan deelnemen.
De afgelopen zes jaar ook met een processie met het H. Sacrament.
Op het feest van Sacramentsdag gaan we door de straten van Amsterdam terwijl we onze Heer in een lange processie meedragen in een monstrans en ik ben altijd verbaasd dat niemand ons uitlacht of belachelijk maakt; iedereen kijkt eenvoudig en denkt na.
En het is vooral elk jaar een heel grote vreugde voor mij dat er zo veel broeders en zusters uit de Oosterse en Orthodoxe kerken in de processie meelopen.
Kopten, Armeniërs, Syrisch Orthodoxen, allemaal lopen ze mee met ons mee, met hun priesters en bisschoppen, door de straten en geven daarmee een verenigd getuigenis.
Ik denk dat dit tamelijk uniek is.
Later zal ik nog iets meer zeggen over deze nood tot eenwording.
 
Behalve dat is Amsterdam ook de stad van Maria.
In deze stad met ongeveer 200 verschillende nationaliteiten, kwam Zij 66 jaar geleden als de Vrouwe, de Moeder van alle Volkeren.
Ik geloof dat de Heilige Maria ook de sleutel voor de eenheid is.
Ik zal daar later nog iets over zeggen.
Tenslotte, Amsterdam is ook de stad waar meer dan waar ook in Nederland jonge mensen weer tot geloof komen, tot Christus en Zijn Kerk.
In zekere zin ben ik hier zelf een voorbeeld van.
Ik ben opgegroeid in een katholiek gezin met zeer goede ouders die mij het geloof hebben geleerd en die daar naar leefden.
Maar toen ik in Amsterdam studeerde vergat ik dat alles en liet het achter mij.
In deze stad verloor ik mijn geloof.
Zes jaar lang ging ik niet naar de kerk.
Ik ging andere wegen en dwaalde rond in de wereld van New Age.
Verschillende jaren was ik lid van verschillende sektarische groepen en ging door tien fases van inwijding in esoterische en gnostische kennis. Maar dan, na verschillende jaren, kwam de Heer plotseling in mijn leven door een bijzondere ervaring door Maria.
Ik ervoer het alsof Hij mij in mijn nek greep en me opnieuw zette op de weg van het Geloof van mijn jeugd.
 
Ik vertel u dit alles omdat ik denk dat het kenmerkend is voor onze tijd.
De profetische stemmen helpen ons om onze tijd te begrijpen.
We zien een toenemende duisternis maar we zien ook al tekenen van het komende licht. In een bepaald opzicht denk ik dat de geestelijke en morele duisternis schaduwen zijn van het voortstormende licht.
De Heer heeft in prachtige woorden aan Vassula en vele andere visionairs Zijn Plan geopenbaard om licht te brengen in de geestelijke en morele duisternis van onze tijd op een barmhartige en spectaculaire manier.
Ik heb er persoonlijk geen problemen mee om dit te geloven.
Meer nog, door de kennis van het Hart van de Heer vind ik het alleen maar natuurlijk en logisch.
 
Zo vele mensen in onze tijd zijn niet slecht maar misleid.
Ze worden dagelijks gebombardeerd met meningen en invloeden die proberen om het geloof uit hun harten weg te vegen.
Vele zogenaamde wetenschappelijke boeken proberen de mensen er van te overtuigen dat God niet bestaat.
De onnoembare leugen!
Een recent boek in Holland, getiteld "Wij zijn ons brein", ontkent alles:
God, de ziel, de geest, leven na de dood, alles.
En het is een bestseller in het hele land.
 
Het atheïsme heeft in onze dagen een werkelijk agressieve vorm.
En de Christenen zijn lauw en verdeeld.
De Kerk is zwak en worstelt met interne problemen – gevallen van kindermisbruik, verdeeldheden.
Hoe moeten al die arme mensen de weg naar God vinden indien Hij Zelf niet tussenbeide komt?
De Heer heeft zeker plannen voor onze tijd en voor onze wereld, maar Hij vraagt om onze medewerking.
God verlost de mens, maar niet zonder de mens.
Wat moeten wij doen?
 
De Bijbel zegt dat God nooit iets doet zonder het eerst aan zijn dienaren, de profeten te openbaren.
Zou Hij dan nu zwijgen terwijl Zijn volk de weg bewandelt van verwording, rampen en oorlog?
Zou onze Hemelse Moeder stilzwijgend toekijken terwijl Haar kinderen zo’n grote beproeving ondergaan?
Natuurlijk niet, de stemmen uit de Hemel zijn luid en duidelijk.
De Kerk moet deze stemmen met grote bedachtzaamheid onderzoeken want er is kaf tussen het koren, maar ze mag ze niet negeren.
Ze zijn een gave van de Hemel welke ons geloof kan verdiepen en ons gevoelig kan maken voor de tekenen van de tijd.
En wat zeggen de tekenen ons nu?
Als ik luister dan hoor ik drie dingen: bekering, eenheid en Maria.
Ik zal over elk van deze drie iets zeggen.
 
Onveranderlijk vragende profetische stemmen om meer liefde en gerechtigheid onder de mensen.
Ze vragen berouw, bekering en verandering.
De kloof tussen de rijken en de armen is te diep in onze wereld.
De zonden tegen het leven, tegen de waardigheid van de mens en de heiligheid van God zijn te groot.
De Heer staat dit niet langer toe.
We weten dat achter al deze problemen, bedreigingen en rampen in onze wereld een diepe religieuze en morele crisis schuilgaat.
Deze beschaving die nu mondiaal is, is te ver afgedreven van God, en Zijn Rechtvaardigheid kan dit niet meer dulden.
Het betekent niet het einde van de wereld maar zeker wel de laatste tijden.
Dit tijdperk loopt ten einde en een ander zal komen.
Paus Johannes Paulus II zei al dat "alle mensen een historische omwenteling voelen die gaande is.”
Ik denk dat de geschiedenis als een rivier is die steeds sneller gaat naarmate ze de waterval nadert – we zien dit overal om ons heen.
Hoe we het nieuwe tijdperk zullen ingaan, dat hangt van onszelf af.
 
De profetie van Jona in de Bijbel heeft me altijd geïnspireerd.
Hij krijgt de uitdrukkelijke opdracht van de Heer om de mensen van Ninivé te vertellen dat hun stad over 40 dagen zal worden vernietigd.
De mensen geloven hem en doen boete, en dan voert de Heer Zijn eigen vonnis en profetie niet uit.
Hij is Heer over Zijn eigen profetieën.
We weten nooit precies wat er gaat gebeuren voordat het gebeurt.
De stemmen van de Hemel in onze tijd waarschuwen ons voor wat er zal gebeuren indien we niet luisteren, niet veranderen, geen boete doen en niet bidden.
Maar als we luisteren zullen we de wonderen van God zien.
De nieuwe tijd zal in ieder geval komen maar de overgang zal veel dragelijker zijn.
We hebben een wereldwijd ontwaken nodig, zoals de Protestanten dat noemen.
En we hebben het spoedig nodig.
 
Ten tweede is er een oproep voor eenheid: eenheid onder de Christenen, eenheid met dringende noodzaak tussen de Kerken van Oost en West. Vassula is een profetische sleutelstem voor deze diepe wens van de Heer.
Verdeeldheid onder Christenen is altijd een zonde geweest, een diepe wonde in het Hart van de Heer.
In onze tijd is het een bedreiging geworden van het bestaan zelf van het Christendom en van de mensheid als geheel.
We moeten ons nu verenigen!
De eenmaking van de data van Pasen zou een prachtige eerste stap zijn die zeer aangenaam zal zijn aan het Hart van de Heer en onze tijd heeft er dringend behoefte aan.
Ik weet dat Rome er zeer voor open staat.
Het is niet alleen een technische kwestie, gewoon twee data tot één maken waarop we de Verrijzenis van de Heer gedenken, zoals we misschien denken.
Nee, Pasen is een speciale en krachtige tijd van Genade.
Een tijd waarin de kracht van de Verrezen Heer overvloedig wordt uitgestort over de gewonde wereld.
Dat kun je niet twee keer vieren.
En daarnaast wijst de verklaring van Aleppo (een oecumenische conferentie in 1997) er terecht op dat door het vieren van het feest van Christus’ Verrijzenis, het Heilig Pasen, op verschillende zondagen in hetzelfde jaar, de Kerken een verdeeld getuigenis geven van dit grote mysterie en daardoor hun geloofwaardigheid en doelmatigheid compromitteren om het Evangelie in de wereld te brengen.
Aleppo stelt ook voor om terug te gaan naar het eerste oecumenische Concilie van Nicaea om een weg te vinden voor een gemeenschappelijke datum voor Pasen.
Het is een prachtig idee.
Maar ik denk dat er zo veel obstakels zijn, bijzonder in de Orthodoxe en oosterse wereld, dat we nauwelijks kunnen verwachten dat we een overeenstemming bereiken in de nabije toekomst, als die overeenstemming er al ooit komt…
Naar mijn mening is de enige manier om tot een overeenstemming te komen wanneer het Westen buigt voor het Oosten.
Wanneer de Katholieke Kerk de datum aanneemt van de Oosterse Kerken, minstens als een begin van het proces.
En ik weet dat er natuurlijk vele nieuwe problemen zullen ontstaan, sociale en religieuze.
Bijvoorbeeld, de Rooms Katholieke Kerk kan natuurlijk niet spreken namens de Protestanten en de Anglicanen.
Maar wanneer de Heilige Vader alleen maar zou uitspreken dat in principe de Katholieke Kerk bereid is om de Oosterse datum over te nemen, dan ben ik zeker dat dit uit zichzelf een nieuwe dynamiek zou scheppen.
De dingen zouden gaan bewegen.
Anders denk ik dat er lange tijd niets zal gebeuren.
 
Een ander obstakel voor de eenheid tussen Oost en West is natuurlijk de plaats van het pausschap.
En de onfeilbaarheid van de paus.
Hier zijn veel misverstanden over.
Het betekent natuurlijk niet dat de paus onfeilbaar is in alles wat hij zegt of doet.
Het betekent dat wanneer de paus een officiële verklaring geeft over de wezenlijke zaken van het Geloof: Christus in Zijn Menswording en Verrijzenis, de Heilige Maagd, de Heilige Eucharistie en andere Sacramenten, enzovoorts – en wanneer hij dat uitdrukkelijk doet in de kracht van zijn ambt, dan kan hij niet dwalen.
We kunnen niet geloven dat de Heer dat zou toestaan; dat Hij zou toestaan dat Petrus, die Hij de rots maakte waarop Hij Zijn Kerk bouwde, zou gaan dwalen in de wezenlijke fundamenten van het Geloof en daardoor de kudde van de Heer de woestijn in zou leiden en de Kerk ruïneren.
Dat zou zo in tegenspraak zijn met Zijn eigen belofte.
Daarom is de onfeilbaarheid geen uitdrukking van arrogantie van de Katholieke Kerk maar slechts een uitdrukking van ons geloof in de Heer die trouw blijft aan Zijn eigen woord en Zijn eigen belofte.
Ik denk dat het mogelijk moet zijn om dit in onze Oecumenische dialoog duidelijk te maken.
 
Ten derde, de Heilige Maria.
De profetische stemmen van onze tijd vragen ons meer dan ooit dat we ons verzamelen rond Maria, de Theotokos, de Moeder van God, en van alle volkeren, zoals de apostelen deden in het Cenakel, biddend met haar en om haar heen om een Nieuw Pinksteren.
Omdat ik geloof dat dit het Plan van God is.
In alle grote plaatsen waar Maria verschijnt roept Zij ons op om de komst van de Heilige Geest over onze gewonde wereld af te smeken.
Hij alleen kan de diepe wonden van onze tijd genezen.
Hij alleen kan de eenheid brengen.
Om deze reden biedt Amsterdam een kort en krachtig gebed aan:
 
"Heer Jezus Christus, Zoon van de Vader, zend nù Uw Geest over de aarde.”
 
 Met een speciale nadruk op nu.
Dit is de tijd van de Heilige Geest.
Dit is de tijd van Maria.
Haar zending is om haar kinderen voor te bereiden voor de komende dingen en om onze gewonde wereld terug te brengen naar haar Zoon en naar de Heilige Geest.
Om deze zending te vervullen roept Ze ons op om ons te verzamelen rond haar.
Om onszelf, onze gezinnen, onze Kerk en onze wereld toe te wijden aan haar Onbevlekt Hart.
Zij roept de Kerk op om haar te eren in de volheid van Genade die de Heer haar heeft gegeven, als onze Medeverlosseres, Middelares en Voorspreekster.
Het is niet alleen waarheid waar het hier om gaat, maar op de eerste plaats geloof.
De Heilige Schrift zegt ons keer op keer hoe de Heer het sterke geloof van de mens beantwoordt met wonderen van genezing en redding.
Op het openbare en solide getuigenis van Petrus kon Hij Zijn Kerk bouwen.
Op het openbare en solide getuigenis van de Kerk over het hele mysterie van de Verlossing en de unieke rol van Zijn Moeder, de Onbevlekte Ontvangenis, zou Hij reageren met immense genade.
Net zoals Hij dat zou doen bij de eenmaking van de data van Pasen.
Ik ben er zeker van dat de Heer onmiddellijk zou antwoorden met de verlichting van het geweten en met een krachtige uitstorting van de Heilige Geest.
Hij wacht op ons.