_3.jpg)
17de Zondag na Pinksteren.
|
Sedet ad dexteram Patris….zit aan mijn rechterhand…
Drie grote waarheden van het Christendom geeft de Kerk ons deze week mee.
Het zijn drie grote liturgische gedachten: Christus – de Kerk - de Liefde.
1. CHRISTUS is de Zoon van God, die nu troont aan de rechterhand van de Vader…
2. De Kerk is het Mystieke Lichaam van CHRISTUS, een geweldige eenheid waarvan wij de ledematen zijn. Op deze waarheid bouwt de Liturgie haar gemeenschapsleven.
3. De Liefde, het grootste gebod.
De hoofdgedachte van deze zondag is: de EENHEID van het Christendom.
Deze eenheid moeten we ons eigen maken en de grote vernieler van de eenheid is de zonde.
Daar moeten we ons van verwijderd houden.
Het Evangelie spreekt ons van een Eenheid in Dogma en Moraal – Leer en Leven.
Je kunt niet leven zonder kennis van je Geloof.
Meer dan ooit heb ik begrepen wat Jezus bedoelt met dit woord in zijn afscheidsrede en Hogepriesterlijke Gebed: "Dit is het eeuwige Leven, dat zij U kennen, de enig waarachtige God en Hem die Gij gezonden hebt, Jezus Christus”. (Joh.17,3)
God kennen en Hem die Hij gezonden heeft: ja, dat is Eeuwig Leven.
Wie GOD niet kent en Hem die Hij gezonden heeft is ten dode opgeschreven.
Christus staat in het middelpunt van ons Geloof.
"Wat dunkt u van de CHRISTUS?”
Deze vraag is en blijft de beslissende vraag voor alle tijden.
Een christendom waar CHRISTUS niet in het middelpunt zou staan is leeg en dood .
We zien het nu rond om ons.
Sinds 50 jaar zitten we met een christendom zonder ziel.
In de conciliekerk staat christus niet meer centraal, maar de MENS.
Neen!
Dat willen wij niet.
Hier in de Moederkerk staat CHRISTUS wel in het middelpunt van ons Geloof en in de Liturgie.
Christus is ons Hoofd van het Godsgezin.
Hij is onze VERLOSSER.
Daarom is het Heilig MISOFFER het brandpunt van onze Eredienst.
"Ik ben de weg, de waarheid en het leven. – "Zonder mij kunt ge niets doen” – "Voor mij is Christus leven: daarom is sterven mij gewin”.
Wanneer we zo Christus in het middelpunt plaatsen van ons geloofsleven komt de eenheid in onze ziel. |
|
Eerst in de Liefde treden ze naar buiten.
De Apostel Paulus zegt: "Broeders, ik bid u toch een leven te leiden, dat in overeenstemming is met de roeping, die gij ontvangen hebt.
Wilt daarom in alle nederigheid en zachtmoedigheid, met geduld elkaar liefdevol verdragen, vol ijver om de eenheid te bewaren in de band van de vrede”.
Het Evangelie van vandaag tekent ons dit Christusbeeld met felle kleuren: De CHRISTUS zit aan de rechterhand van God, tot Hij Diens vijanden neerlegt als een voetbank voor zijn voeten”.
Dit zijn woorden uit Psalm 110
Dit is een zeer indrukwekkend beeld, dat de gehele wereldgeschiedenis tot het laatste oordeel omvat.
Laat de vijanden van God maar te keer gaan.
Laten zij hun vuisten maar ballen.
Laten zij maar proberen hun juk af te schudden.
God lacht maar wat met die dwergen, die zich aanstellen of ze aan God gelijk zijn.
De Koning zit in alle gelatenheid op zijn troon en wacht tot hij zijn voet op de nek van zijn vijanden zal zetten of ze zich vrijwillig willen buigen of dat ze het gedwongen moeten doen.
Hoe is nou de houding van de mens voor dit Christusbeeld?
Sommigen trotseren weerspannig, maar ze moeten zich onderwerpen aan "de Geweldige, die de hoogmoed van de vorsten vernedert: die door de koningen der aarde wordt gevreesd”.
Wij zien Jezus als de Koning.
Hij maakt de vijanden niet door geweld tot voetbank van zijn voeten, neen, zijn GENADE dwingt hen op de knieën.
Daarvan weet de Apostel Paulus te vertellen.
Het was door de Genade dat Saulus PAULUS werd.
Zijn scepter die Hij van Sion uitstrekt, is het kruis.
Hij heerst werkelijk te midden van zijn vijanden.
En nu haalt de psalm het voorhangsel van de eeuwigheid omhoog: Wij zien de Koning in de glans van zijn heiligen!
Zullen wij daar ook bij kunnen zijn?
En nu zie ik Hem als de eeuwige Hogepriester op het Altaar van het Kruis Offerpriester en Offerlam tegelijk.
En telkens weer zie ik dit Offer dagelijks op het Altaar, ik sta in zijn plaats.
Ik ben ook een priester naar de wijze van Melchisedek en telkens weer zie ik hem in een andere gestalte als Rechter en Overwinnaar.
De geschiedenis van de Kerk is werkelijk een wereldgericht van de Messias-Rechter geweest.
Meer dan één Juliaan moest op het einde bekennen: "Galileëer, Gij hebt overwonnen”.
Moge Christus als Rechter voor ons barmhartig zijn en ons in liefdevolle omarming in de hemel opnemen.
Door Christus onze Heer.
Amen!
H. Havee