Heilig Boontje - De legende van de begraven Monstrans

 

In een dorp (heel lang geleden) bevond zich een eenvoudig kerkje, waar een toegewijde pastoor waakte over zijn parochie. Ooit had een rijke boer uit dank voor een goede oogst een grote gift aan de kerk gegeven en het kerkbestuur had destijds besloten om een mooie Monstrans te laten maken door de goudsmid van de nabij gelegen stad. Dit kastje, waar de hostie in wordt bewaard, was uitgevoerd in een prachtige houtsoort, fijnbesneden en vervolgens bedekt met een laagje puur goud. Het behoeft geen betoog dat de pastoor niet alleen trots was op dit mooie (en heilige!) kastje, maar er ook zeer veel zorg om had. De tijden waren woelig in die dagen en een oorlog lag in het verschiet. Op een dag waren de soldaten der koning door het dorp gereden en hadden alle jonge mannen geronseld om mee te vechten. De pastoor wist genoeg: de tijd is rijp voor het uitvoeren van zijn evacuatieplan. Ging hij vluchten? Was hij een laffe herder? Geenszins! Hij had het plan opgevat om de kostbare monstrans te begraven in de pastorietuin. Het mocht eens gebeuren dat de koning extra geld nodig had en de kerkelijke schatten inbeslag zou nemen. Het mocht eens gebeuren (wat God verhoede) dat de vijand zou winnen en op strooptocht zou gaan....


Op de plek waar hij de monstrans begroef zaaide de pastoor enkele boontjes, zodat de plek voorlopig gemarkeerd zou zijn.
Helaas!
De vijand overwon en kwam inderdaad rovend en moordend door de dorpen en de steden.
In het eenvoudige kerkje werd niet veelgevonden, de tinnen offerschaal met enkele muntjes er in, was het enige wat men meenam.
Geschokt maar stiekem ook blij, zo voelde de pastoor zich na deze brutale schending van zijn kerkje.
De zomer vorderde en de boontjes groeiden voorspoedig.
Het viel de pastoor wel op, dat de boontjes er bijzonder fris bij stonden, een rijkeoogst zou dat worden.
Na enkele malen te hebben geoogst (de boontjes smaakten best!) liet de pastoor, uit gewoonte om het jaar erna weer te kunnen zaaien, enkele peulen rijp worden.
In september dorstte hij de boontjes.... verbazing!
Op de van oorsprong witte boontjes bevond zich opeens een heilige tekening: het silhouet van de begraven monstrans met er in de hostie!
Snel liet de pastoor de boontjes aan enkele trouwe parochianen zien, sommigen zagen er het silhouet van een engel in.
Hoe dan ook: hier was duidelijk sprake van een Heilig Boontje.
Sindsdien is het boontje verspreid over vele parochies en nog steeds zijner enkele bevoorrechte zaadhandelaars die dit bijzondere boontje mogen verkopen.
Gelukkig is de vrede in het dorp snel weergekeerd, in de weken na het oogsten van het Heilige Boontje kon de monstrans weer worden opgegraven, schoongemaakt en gepoetst.