_3.jpg)
De ware Mis van de Romeinse Ritus
|
De Mis van de 18de Zondag na Pinksteren was ooit ingelast in het Missaal na Quatertemper Zaterdag in September, één van de dagen dat er lagere en hogere wijdingen plaats vonden.
De pas gewijde priesters celebreerden hun 1ste H.MIS op die zaterdag.
De pas gewijde priesters in de Traditionele Romeinse Ritus celebreerden hun 1ste H.MIS met uiterste zorg en nauwgezetheid, vooral op de dag dat zij dat voor de eerste keer deden.
Met bevende handen namen ze het brood en de kelk met wijn, die het Lichaam en Bloed zou worden van onze Heer.
Nauwkeurig en duidelijk spraken zij de woorden van de Consecratie uit, om niet door een fout of vergissing de geldigheid van de Mis te riskeren.
Ze betraden heilige bodem, Paus Leo de Grote legde de nadruk op de grote betekenis van het Offer van de Godmens Jezus Christus: "Het opdragen van het bloedige Kruis Offer vormt het slot en de voltooiing en bekroning van de aardse offers en het begin van de hemelse activiteit en werkzaamheid van Christus voor de verlossing van de mensheid.
In het Kruisoffer hebben alle offers voorafgaande aan de komst van Christus hun vervulling en daardoor hun doel bereikt.
"Op het Kruis was slechts één Offer (Hostia Singularis) aan God opgedragen voor de verlossing van de mensheid.
En de dood van Christus, het ware Offerlam, eeuwen vooraf aangekondigd, plaatste de kinderen van belofte in de vrijheid van het Geloof.
|
|
Toen schafte de waarheid de figuren af.(figures veritas auferebat)en de profetieën werden overbodig na hun vervulling.
Het vaneen scheuren van het voorhangsel voor de ingang van het Heilige der Heiligen van de tempel was een teken dat het Oude Verbond had afgedaan.
Het Nieuwe en eeuwige Verbond van GENADE&WAARHEID werd ingesteld in het Bloed van Christus.
Met het einde van het Oude Verbond hadden de oude offers ook opgehouden, omdat zij nutteloos waren geworden.”(The Holy Sacrifice of the Mass B.Herder Book Co. 1939,p.79)
De wezenlijke verbinding tussen het Bloed van Christus , dat hij vergoot op het Kruis en het Bloed van de Kelk, dat Hij offerde bij het Laatste Avondmaal werd een feit.
Onze Verlosser noemde zijn Bloed in de Kelk: het Bloed van het Nieuwe Testament. (Matt.26,28)
Het woord "Testament” heeft hier een dubbele betekenis: Verbond en Legaat.
Christus is de middelaar van een beter verbond, dat gevestigd is op betere beloften.(Hebreëen 8,6) en dat verbond is het Nieuwe Verbond van GENADE&WAARHEID.
Het Verbond was hoofdzakelijk gevormd bij het Laatste Avondmaal en tegelijkertijd bezegeld met Christus’ Eucharistisch Bloed in de Kelk.
Het verkreeg toen door het vergieten van het Bloed van Christus haar volledige bevestiging.
Aldus was Christus’ Bloed tegelijk in de Kelk als op het Kruis het Bloed van het verbond, dat is, het Bloed waarin het Nieuwe Verbond van Genade en Waarheid is gevestigd.
Derhalve moet het Bloed van Christus niet slechts geofferd zijn op het Kruis, maar eerder geofferd zijn in de Kelk als offer bloed.
Dit is een contrast.
Dat hier klaarblijkelijk wordt gemaakt tussen de overtang van het oude naar het Nieuwe Verbond; want de woorden van Christus: "Dit is Mijn Bloed, het bloed van het Nieuwe Verbond” bevatten een duidelijke toespeling op de woorden: ‘Dit is het bloed van het verbond, dat de Heer sloot met u’ (Exodus24,8), woorden door Mozes uitgesproken na de vestiging van de Oude Wet, toen hij het volk sprenkelde met bloed.”
In de Romeinse (Latijnse) Ritus alleen is de Traditionele Latijnse Mis waardig voor deze verheven Geheimen.
De Traditionele Mis is de school in de gehoorzaamheid van Jezus Christus, en oefent ons in de nederigheid en de geest van het offer en heft ons op naar de voorportalen van de Hemel.
Wij worden bevrijd van de ketenen van de wellustige geest van de wereld en klaar gemaakt voor het gezelschap van de zalige Maagd Maria en alle Heiligen.
Wij worden bevrijd van de zware ketenen van de zonden en in staat gesteld spirituele vlucht te maken.
Een recent artikel van John Salza, J.D. (augustus 15 ‘The Remnant’) toont overtuigend de fatale tekortkoming van de "nieuwe ritus van de Mis”, zoals het wordt genoemd door PaulisVI.
Salza citeert vanuit het Concilie van Trente met nadruk op sommige sleutel zinnen: "Als iemand zegt, dat de ontvangen en goedgekeurde riten van de Katholieke Kerk, gewoon gebruikt worden in de bediening van de Sacramenten, en mogen worden veracht of nagelaten door de bedienaren zonder zonde en tot hun genoegen, of mogen worden veranderd door een pastor van de kerken voor andere nieuwe, hij zij vervloekt” (Canons over de Sacramenten in het algemeen, zitting 7, Canon13) (Spt.25,1069): "Het is duidelijk dat de Novus Ordo Mis niet de bedoeling heeft het Geloof te presenteren zoals het onderwezen wordt door het Conccilie van Trente.
Maar het is dit Geloof, waaraan het Katholieke geweten voor altijd is gebonden.
Salza citeert een zin van Paus PiusXII en concludeert: "Deze ‘verandering van het Geloof in haar Liturgie’ kan betrekking hebben op het ontwerp van de Novus Ordo Missae, die de Misritus dermate veranderde dat het Geloof zelf veranderde. ”Lex credendi est lex orandi en vice versa. D.w.z. je bidt zoals je gelooft”
Daarom heeft de Kerk een nooit eerder voorgekomen massale apostasie (geloofsafval) geleden vanaf de liturgische ‘vernieuwing’ van VaticanumII. Dat is de reden waarom de ‘Novus Ordo Mis niet een herziening is van het Missaal van Pius V, maar een ‘nieuwe ritus’ van de Mis die volledig afwijkt van de onfeilbare besluiten van het Concilie van Trente.”