Oog om oog, tand om tand?

 
Broeders en zusters in Christus,
Ook deze zondag weer een gedeelte uit de "Bergrede”.
Het is een verwoording van het nieuwe dat Jezus komt brengen, maar eigenlijk is het een aanvulling op de oude geboden.
Hij wil ze terug brengen zoals ze bedoeld zijn.
Door de verharding van de harten der mensen zijn er geboden bij gekomen zoals: oog om oog, tand om tand en uw naaste beminnen en de vijand haten.
Jezus vult dit aan met een nieuw gebod: " geeft aan wie vraagt en wendt u niet af als iemand iets wil lenen”.
Hij vraagt ons nog beter onze plicht te vervullen, dat we desnoods "onszelf” geven, zoals Hij ons dit heeft voorgeleefd.
"Bemint uw vijanden en bidt voor hen die u vervolgen”, maar is dat niet iets te veel gevraagd?
Stelt Jezus nu alles niet te zwart-wit om ze ons zo duidelijk te maken?
We zijn dan erg snel geneigd te zeggen dat we ze daardoor niet snappen en we gaan ze omzeilen.
We laten onszelf dan wijs maken dat het een hele christelijke houding is om maar zo weinig mogelijk dingen te zien als onrecht, om niemand als vijand te beschouwen en dat wij iets geven aan wie ons iets vraagt door middel van een jaarlijkse gift aan een goed doel, om het zo dan maar goed te maken.
Maar…., er is wel degelijk onrecht en kwaad in deze wereld en tussen mensen.
Er bestaat vijandschap en vervolging, in het klein en in het groot.
Voor velen zou het goed zijn om deze evangelietekst te overdenken en daarbij te kijken naar de naaste.
Het lijkt inderdaad veel gevraagd en toch durft Jezus ons dit te vragen.


Dat is Zijn nieuwe Boodschap, dat wij ons niet al te gauw tevreden moeten stellen met de situatie zoals die is, in ons leven en in de wereld, Beste mensen, we kunnen er echt iets aan doen.
God stelt ons in staat om, door zijn Zoon Jezus Christus, schijnbaar onmogelijke dingen te volbrengen.
Een brug te slaan tussen onze zondigheid en de volmaaktheid van onze Vader in de hemel.
Een goede leerling van Christus mag niet meedoen met, kwaad met kwaad te vergelden.
Hij gaat zelfs eens zover als dat van hem gevraagd wordt.
Let wel, dat wil niet zeggen dat wij alle spanningen uit de weg moeten gaan.
We moeten daarom niet minder uitkomen en opkomen voor recht, gerechtigheid en waarheid, maar bewust zoeken naar datgene wat de vrede zal dienen.
Overal in deze wereld treffen wij hele harde tegenstellingen aan.
Mensen nemen recht in eigen hand, geweld tegenover geweld.
We moeten leren onze naaste weer te zien en onze zelfzucht afleggen, zo komen wij tot een gelukkiger samenleving.
Maar dat is de wijsheid van God en die staat vaak recht tegenover de wijsheid van de wereld.
Die wijsheid van God spreekt Jezus, Hij spreekt de woorden van Zijn Vader in de hemel.
"Bemint uw vijanden en bidt voor wie U vervolgen”, ja, dat is nogal wat, een bijna onmogelijke vraag en toch vraagt Jezus dit van ons.
Christus is ons daarin voorgegaan, Hij is onze vrede, Hij die door Zijn dood twee werelden heeft verbonden.
Hij heeft de muur van vijandschap tussen deze twee werelden afgebroken en wij worden geroepen Hem te volgen.
God stelt ons, kleine, zwakke en zondige mensen, namelijk in en door Christus in staat te komen tot het volbrengen van mens onmogelijke dingen. Eén ervan is verzoening, niet alleen tussen vriend en vijand, maar vooral tussen God en de mens.
Sinds de komst van Jezus Christus is dit werkelijkheid geworden.
Maar, medegelovigen, waarin kunnen we dit vinden?
Ja, in het Sacrament van de Biecht, waar gezegd wordt: "Ik ontsla u van uw zonden”.
Daar wordt een brug geslagen tussen de zondigheid van de mensen en de volmaaktheid van God, onze Vader.
Hij zal ons de genade geven om te groeien naar de volmaaktheid zoals Jezus Christus die van ons vraagt en zelf aan ons heeft laten zien.
Laten wij proberen ons steeds meer en meer op God te richten, om zo groeien naar datgene wat Christus van ons vraagt.
Amen.

Hans Smits