Wie of wat verwachten wij ?

 
Broeders en zusters in Christus,
We vieren vandaag zondag "Gaudete”, verheugt u!
Waarop verheugen wij ons eigenlijk als we denken aan het komende Kerstfeest?
Op de sfeer die dit feest met zich meebrengt en uitstraalt?
Of op het Goddelijk Kind, de Heer, die ons zo nabij komt, het mensgeworden Woord van God?
In deze tijd dat velen financieel geen bokkensprongen kunnen maken, onzeker zijn over de toekomst, wat werk betreft, is men veel kritische geworden op wat men koopt.
Heb ik dat wel nodig, heeft het kwaliteit?
We willen graag bewust en kritisch kopen.
Ja, waren de mensen maar eens iets kritischer, wanneer het gaat om de diepere vragen van het leven.
Heeft bijvoorbeeld mijn leven een diepere zingeving en waar moet ik die dan zoeken?
Ook mogen en moeten we kritisch zijn als het gaat om de beleving van ons geloof.
Hoe goed past dan vandaag de persoon van Johannes de Doper bij ons, als kritische mensen?
Wij zouden ons in deze adventstijd de vraag kunnen stellen: Hoe staan wij tegenover dat Kind in de kribbe?
Laten wij Hem in de kou staan zoals zovelen dat deden in Bethlehem?
Is Hij onze Weg of verwachten wij een ander?
Johannes zat eigenlijk ook in crisis, hij was onzeker en wist het allemaal even niet meer, hij stelt aan Jezus dezelfde vraag: "Zijt Gij de komende of hebben wij een ander te verwachten?”
Ook Johannes was, ondanks zijn vurig prediken, er nu niet echt van overtuigd.
Hij leeft in een geloofsduisternis.
Maar als Jezus Zijn zendingswerk begint zegt Hij: " Gaat aan Johannes de Doper zeggen wat gij hoort en ziet: Blinden zien en lammen lopen, melaatsen genezen en doven horen…… gelukkig hij die aan mij geen aanstoot neemt.”
Johannes maakt zich klein, hij laat zijn ideeën van het Rijk Gods door Christus bijstellen.
Dat Kind in de kribbe komt niet allereerst als een rechter, maar als Zoon van een barmhartige Vader.
Hij komt niet om te oordelen, maar om te redden.




Vol vreugde zal Johannes dan ook Jezus aanwijzen en zeggen: " Ecce Agnus Dei ”, " Zie het Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt”.
Deze woorden van Johannes de Doper zijn nog altijd actueel!
Ze mogen ons wakker schudden, want onze christelijke levensovertuiging is niet zo vanzelf sprekend.
Christenen zullen altijd anders zijn, juist daarom loert het gevaar om de hoek dat wij ons als christenen willen gaan aanpassen.
Water bij de wijn willen doen om dat zichtbare te neutraliseren, zo van : "val ik niet te veel uit de toon, kom ik niet te overdreven over, leef ik in een vorm van godsdienstwaanzin ”.
Maar juist de Boodschap van Jezus Christus bevat nog altijd een radicaliteit die mensen doet verbazen, als we oprecht gelovig zijn we moeten Christus naar buiten uitdragen,
Hem evenals Johannes aanwijzen.Johannes de Doper die schaamde zich niet daarvoor, integendeel, hij kwam er rond voor uit en bleef dat doen, ook toen hij gevangen genomen was.
Uiteindelijk heeft dit volhouden zijn leven gekost.
Als we naar de kerkgeschiedenis kijken zien we hoeveel gelovige mensen, als volgelingen van Christus, hun leven hebben gegeven.
Zij zwegen niet waar gesproken moest worden!
Ja, beste mensen, Christen-zijn is geen vanzelfsprekendheid; toen niet en ook nu niet.
Alleen wie zich daarvan bewust zijn, zullen er ook een hoge prijs voor durven te betalen.
We zullen uitgelachen en verstoten worden, in de gevangenis opgesloten, gemarteld en in het ergste geval gedood worden.
Ons geloof wordt inderdaad soms zwaar op de proef wordt gesteld, we moeten oog houden voor het goede om ons heen en de hoop en het vertrouwen bewaren.
Dat is advent, verwachten en al verheugen op wat komen gaat.
Dat is de vreugde van Kerstmis die nadert.
Wat vieren we dan eigenlijk?
De geboorte van iemand die later de wereld wil verbeteren en die uiteindelijk monddood gemaakt werd gemaakt?
Of de geboorte van Iemand, die ons nog altijd roept tot navolging, van Iemand wiens zending, ook in onze dagen nog altijd doorgaat.
Dit dankzij mensen die niet alleen in Hem geloven, maar ook vooral in Zijn verlossing van zonde en dood.
Vreugde om de komst van het Christuskind, God met ons, onze redding, zoals dit zo prachtig staat verwoord in de laatste strofe van het Roráte, caeli: " Consolámini, consolámini, pópule meus: ……cito véniet salus tua: Salvábo te, noli timére, "Troost u, troost u, mijn volk; ……weldra zal uw redding komen, Ik zal u redden, vrees niet”.
Mattheüs schrijft het in zijn evangelie: "want Hij zal Zijn volk redden uit hun zonden”.
Wie zich dat bewust is, wie dat beseft, die zal inderdaad met grote vreugde het Kerstfeest tegemoet gaan en vieren.
Ik hoop dat u vandaag op zondag "Gaudete” al een beetje de kerstvreugde mag ervaren en zo naar het kerstfeest mag toegroeien.
Amen.

Hans Smits