Geen dood, maar leven

 
Broeders en zusters in Christus,
Als wij het evangelie van deze zondag lezen valt het op dat Lucas heel weinig aandacht besteed aan de overleden jongen, maar meer aan degene die achterblijft, de moeder van de jongen.
Zij draagt als weduwe haar enige zoon naar het graf en het lot wat haar overblijft is armoede en eenzaamheid.
Haar enige hoop wordt naar het graf gedragen, niemand zal nog voor haar zorgen, niemand haar meer verdedigen.
Toen Jezus haar zag, "gevoelde Hij medelijden met haar en gaf de jongen aan zijn moeder terug”. Het verhaal is een heel dubbel verhaal, het gaat over de weduwe die de dood heeft gezien maar ook over Jezus die de dood heeft gezien.
Telkens komt hier het woord: "dood" heel sterk naar voren.
Het lijkt er een beetje op dat Lucas ons een vraag wil stellen: " wat is de dood en wanneer zijn we dood?
Is de dood een definitief einde en is daarmee alles afgelopen?
Is dan alles voorgoed voorbij?
Hierop kunnen en mogen wij als christenen nu heel gemakkelijk antwoorden: " nee, de dood heeft niet het laatste woord, het is een overgang naar het eeuwige Leven”.
Maar stel nu dat de dood inderdaad iets heel anders zou zijn en wel het leven hierbij zou ophouden.


Als er geen toekomst meer is, als de dood zou betekenen dat hierbij alles eindigt, elke hoop verloren is en elke droom in duigen valt.Ja, dan is de weduwe, waarover geschreven wordt in het evangelie, inderdaad als een mens zonder toekomst, je kan haar afschrijven, haar uitschrijven bij de burgerlijke stand, haar bestaan houdt dan op.
Zo gaat het ook als de aardse dood het laatste is.
Dan heeft de mens geen zicht meer op God, geen verlangen meer naar een toekomst, dan zullen wij moeten spreken over een Godsverduistering.
Een levensboek zonder gelukkig einde.
Van deze Godsverduistering moet de mens ontdaan worden en Lucas wil hierbij helpen.
De rouwende stoet van Naïn is voor Lucas een uitdaging om iets over de aardse dood te zeggen. De naam Naïn betekent : lieflijk.
Een rouwende stoet verlaat de stad en straalt uit dat het geen toekomst meer heeft.
Geen toekomst meer voor alles wat geroepen is om lieflijk te heten?
Deze stoet komt Jezus tegen die liefde en toekomst predikt, maar is de boodschap van Jezus dan ook ten dode gedoemd?
Zoals Lucas het dan ook zegt: zal de stoet van uitzichtloze, van troosteloze, hopeloze mensen het halen, genezen worden door de ontmoeting met de stoet van mensen die leven aanbieden, van hen die nog hopen?
Zal dit met de ontmoeting van Jezus omkeren?
Kan Hij de mensen opnieuw doen geloven in de toekomst, dat er na vandaag ook nog een morgen komt?
Kan de mens nog geloven ondanks de zichtbare tekenen van de dood?
De boodschap van dit wonder van Naïn is, dat het leed van de mensen Jezus ter harte gaat, Hij is gezonden om mensen in hun leed bij te staan en openbaart zo de goedheid en liefde van God die de mens niet alleen achter laat.
Voor ons betekent dit verhaal dat Jezus Christus nog altijd medelijden heeft met hen die verdriet hebben.
Overal waar de dood ongenadig toeslaat en mensen uit elkaar gerukt worden, daar lijdt God met hen mee.
Want God wil de dood niet, Hij wil dat mensen leven!
Ons gezond verstand zal ons echter wel zeggen dat wij niet van de Heer mogen verwachten dat Hij naar de overledene toekomt, bij de lijkbaar gaat staan en hem of haar terug brengt, want ook ten tijde van Jezus zijn heel veel mensen gestorven.
Lucas belooft ons eigenlijk veel meer: " Hij zal hem opwekken tot een nieuw en onvergankelijk leven”.
Beste mensen, mogen wij ons voegen bij het geloof van de eerste christenen, zij geloofden in het woord van de Heer zelf: " Er komt een uur, ja, het is er al, waarin de doden de stem van Gods Zoon zullen horen en die ernaar luisteren zullen herleven”.
Want wie gelooft in de verrezen Heer, gelooft ook in de verrijzenis van de doden.
Moge dat verrijzenisgeloof ons sterken dat wij elkaar eens zullen terugzien bij de goede God.
Amen.
 
Hans Smits