Vol vertrouwen

Broeders en zusters in Christus,
 
Vanavond horen wij het evangelie van de Bruiloft van Kana.
Wat bij dit evangelie opvalt is de rol van Maria, de moeder van Jezus.
Zij krijgt van haar Zoon, Jezus, een hoogst eigenaardig antwoord: "Vrouw, is dat soms uw zaak? ".
Daarnaast ook nog een heel bijzonder gegeven, het gaat hier niet om een menselijke nood, niet zoals het wonder bij de blinde, de lamme of een zieke, maar om iets dagelijks, iets wat elke dag kan gebeuren, de wijn raakt op.
Jezus doet een wonder om de feeststemming niet te bederven.
Laten wij nu eerst eens even kijken naar de rol van Maria.
Als mensen in grote nood zijn, smeken ze God om hulp en durven Hem zelfs om een wonder te smeken.
God kan toch wonderen doen, zeggen ze dan, waarom zouden we Hem dan niet mogen vragen?.
Maar als we nu naar Maria kijken, kunnen we opmerken dat Maria niet vraagt.
Ze zegt hier niet: "Doe eens een wonder en zorg dat er weer wijn komt”.
Ze legt de problemen van de mensen aan Jezus voor.
Ze zet Jezus niet naar haar hand, ze legt Hem het probleem voor.
Maria vertelt aan Jezus wat haar bezielt, wat haar zo bezig houdt.
Maria wil in de situatie verbetering brengen.
Zij wil de relatie tussen God en de mensen herstellen.
Maar ondanks dat krijgt Maria toch van Jezus een hoogst merkwaardig antwoord: " Vrouw, is dat soms uw zaak?, Mijn uur is nog niet gekomen”.
Het is een moment tussen God en mens, het moment tussen ons en Christus.
Ook als wij iets vragen, al is het in alle nederigheid, worden wij nooit direct verhoord.
God zet ons eerst aan het nadenken: " waarom, kom je bij Mij, wat bezielt je om Mij iets te vragen?”.
En die vraag kan heel lang duren, het kan intens pijnlijk zijn en hard, het is een soort loutering van je eigen ik. Wie bidt , medegelovigen, moet geduld hebben, opzij zetten wat je ervan verwacht, dan niet om jezelf te verheffen, maar uit eerbied voor God.
Niet voor niets hebben wij heel vaak de indruk dat bidden niet helpt, dat er niet naar ons geluisterd wordt, maar God laat zich niet dwingen en commanderen, Hij zet Zijn eigen weg uit.
Maria zal dit ook vast hebben moeten leren, maar haar vertrouwen is zo groot, dat zij tegen de bedienden zegt: " Doet maar wat Hij u zeggen zal”.
Hoe kunnen wij het vertrouwen opbrengen van Maria om de verstoorde relatie met God te herstellen?
We moeten allereerst, net zoals Maria, kunnen overgeven aan Hem. God in ons hart werkzaam laten zijn.
Door te bidden maak je je vrij om Gods wil te verstaan en niet nukkig af te keren, omdat men zijn zin niet krijgt en de weg van de minste weerstand te kiezen.
Door alsmaar te bidden maken wij in ons hart ruimte om te beseffen wat God van ons vraagt en waarvoor wij misschien wel moeten strijden.
Dan zegt Jezus tot de bedienden: "vul de kruiken met water”.
Jezus maakt geen ophef.
Hij blijft zelfs op de achtergrond en zegt: "Nog is Mijn uur niet gekomen”.
De bedienden werden niet door Jezus overvraagt, dit was geen moeilijke opdracht.
Wat er daarna gebeurde was de macht van Gods Zoon zelf.
Maar Jezus blijft liever op de achtergrond, geen vertoon van eer en roem.
Hij doet liever goed in het verborgene.
Zo maakte Jezus een begin met de tekenen en openbaarde Zijn heerlijkheid.
Wat ook heel goed bij deze bruiloft past is natuurlijk de bruid en bruidegom.
Christus wordt gezien als de Bruidegom en de Kerk als zijn Bruid.
Wij zijn de bruiloftsgasten die telkens weer mogen naderen tot het bruiloftsmaal.
Misschien is het goed om hierover eens na te denken, broeders en zusters.
Want is de Kerk, heden ten dage, met zoveel verscheidenheid in Gods ogen nog wel de bruid die Hij liefheeft? Hebben wij de liefde tegenover de Bruidegom niet laten verwateren, is misschien de wijn op en het grote feest voorbij?
De Kerk, beste mensen, is een Bruid om van te houden als ze zich laat zien in al haar veelvormigheid, met vele gaven en talenten, gastvrij voor iedereen en wat het belangrijkste is: bezield door dezelfde Geest.
De Kerk mag niet de verschillende gaven afwijzen, de Geest niet reserveren voor enkelen en de gastvrijheid ontnemen.
De Kerk zal hiervoor moeten waken, een belangrijke opdracht die ook iedere gelovige heeft.
In de Kerk als Bruid van Christus mogen wij deelnemen aan het goddelijk leven van de Heer zelf.
Tijdens de H.Eucharistie zal ook het wonder van Kana zich telkens herhalen en bewaart Jezus de beste wijn dat Zijn Bloed wordt, dat vergoten is uit liefde voor ons.
Zo wil Hij ons nu hier op aarde samenbrengen met als vooruitzicht het Hemelse Bruiloftsmaal, waaraan nooit geen einde meer zal komen.
Doet maar wat hij u zeggen zal, zegt ook Maria tot ons.
Laten we proberen net als Maria te zijn: bescheiden, vol vertrouwen en overgave.
We hoeven niet te weten hoe het tot stand wordt gebracht, maar net als bij een gebedsverhoring: we weten waar het vandaan komt, net als toen, de dienaren bij de bruiloft van Kana.
Laten wij bidden tot Maria, dat wij onze geloofsgehoorzaamheid voldoende gestalte mogen geven door te doen wat Hij ons zegt. Maria is ons voorbeeld want zij gaf heel haar wezen, haar hart en ziel aan God en dat zonder vragen en zonder berekening.
Moge zij ons steeds weer aansporen tot overgave en gehoorzaamheid in geloof.
Dan zal de vreugde van Jezus Christus in ons overstromen en zal Hij ons zijn Geest schenken om elke dag te doen wat Hij ons zeggen zal.
Amen.
 
Hans Smits