Ontmoeting in Vreugde

Broeders en zusters in Christus,
 
Op het einde van de advent brengt de liturgie Maria voor het voetlicht.
We zien Maria, die in verwachting is.
Zij gaat gehaast op weg om haar nicht Elisabeth bij te staan die ook zwanger is.
"Ze gaat gehaast heen”, lezen we vandaag in het evangelie, je zou haast gaan denken dat de tijd toen ook al krap was.
Maar waarschijnlijk was Maria bezorgd en wilde daarom op tijd bij haar nicht zijn om haar de nodige hulp te bieden.
Twee vrouwen in verwachting die elkaar ontmoeten.
Twee vrouwen gelukkig om het nieuwe leven.
Maar ondanks de vreugde en het geluk, dachten Maria toch niet aan zichzelf, maar aan de ander en liet haar eigen beslommeringen achter.
Bij deze ontmoeting tussen de twee aanstaande moeders wordt de Geest werkzaam en uit zich in vreugde en gejubel.
Zoals we dit straks zo prachtig horen in het Magnificat: "Hoog verheft mijn ziel de Heer, van vreugde juicht mijn geest om God, mijn Verlosser”.
 

Een mens begroeten, beste mensen, betekent dat je hem ziet, dat je aandacht voor hem hebt en het goede met hem voor hebt, maar dit moet dan wel van twee kanten komen.
Hoe fijn is het niet als iemand je groet, je zorgen begrijpt, die met je begaan is.
Dat je je dan ook zelf helemaal oprecht aan iemand kunt geven.
Zo droeg ook de groet van Maria aan Elisabeth leven in zich, Maria was vol van de H.Geest en kon Elisabeth en haar kind vreugde schenken. Elisabeth zegt dan ook: "zie, bij uw groet sprong het kind van vreugde op in mijn schoot”.
Zo is Maria voor Elisabeth de ontmoeting met de levende Heer en zij zegt dan ook: "waaraan heb ik het te danken dat de moeder van mijn Heer naar mij toekomt?”
Deze woorden uit de mond van Elisabeth bepalen de inhoud van de zondagsliturgie van deze laatste adventszondag.
We vragen ons wel eens af waarom de plaats van Maria zo belangrijk is binnen de leer van de Kerk.
Nou, beste mensen, in deze woorden van Elisabeth ligt het antwoord.
Het is omwille van haar geloof.
Zonder de geloofsgehoorzaamheid van Maria zou de Zoon van God niet mens zijn geworden.
Dat Maria onvoorwaardelijk "ja” heeft durven zeggen op Gods vraag om moeder te worden van Zijn Zoon.
In Maria wordt God op een bijzondere wijze ervaarbaar.
Zij draagt God naar de mensen.
En dat doet ze nog altijd, elke dag opnieuw.
Maar veel mensen kunnen God tegenwoordig niet meer ervaren.
Voor veel mensen is God als het ware dood.
Maar heeft dit misschien, broeders en zusters, ook niet iets te maken met het feit dat mensen vaak meer met zichzelf bezig zijn dan met de ander? En niet zoals Maria toen, die zelfs door de bergen ging om Elisabeth te helpen.
Het gaat niet alleen om wat het oog biedt maar ook wat er werkzaam is en schuilgaat in het innerlijke van de mens.
Het is een genade van God dat mensen dit ervaren, zoals ook Elisabeth.
Bij Maria en Elisabeth is het geloof tastbaar geworden, zij hebben in de ontmoeting met elkaar, God ontmoet.
Zij ontmoeten elkaar, de ene mens die God in zijn hart draagt en de andere mens die God in de ander erkent en zo Hem prijst.
Beste medegelovigen,
Laten wij deze laatste paar dagen voor kerstmis opzien naar Maria en proberen, net als zij, Gods goedheid en liefde in ons leven voor anderen zichtbaar te maken.
In de leer van de Kerk, waarin Maria zo’n belangrijke plaats inneemt, God ontmoeten en uitdragen.
En nemen we Elisabeth als voorbeeld om aan te voelen hoe wij God kunnen ontmoeten.
Laten wij door het bergland gaan en de deur van ons hart openen voor God, die naar ons op weg is.
Amen.
 
Hans Smits