_3.jpg)
Vrede zij u
|
Medegelovigen, |
|
Wat is die uiteindelijke toekomst? Geloven in de verrijzenis en een hiernamaals!! Ja, het is voor veel mensen moeilijk. Dat was het ook voor de leerlingen van Jezus. Geen enkel bewijs kan hen overtuigen dat Jezus leeft. Dan staat Christus plotseling in hun midden. Ze schrikken en denken een geest te zien. Jezus laat zijn handen en voeten zien, ze mogen Hem zelfs aanraken. Jezus vraagt een stuk geroosterde vis en eet dit voor hun ogen op, om te laten zien dat Hij geen geest is: ………..maar ook dan komen ze niet tot geloof. Hoe moeilijk, beste mensen, is het om te geloven!! Hoeveel mensen denken tegenwoordig wel te geloven, maar dan buiten de kerk. Hoeveel mensen proberen de Kerk te leiden zonder regelmatig ter kerke te gaan!! Die misschien wel helemaal geen band hebben met kerk en geloof en zeker niet met de leer. Mensen houden er dan ook vaak eigen visies op na en van de bisschoppen, die de opdracht hebben ontvangen om net als de apostelen de Kerk te leiden, moet men al helemaal niets hebben.
Ja, ook de leerlingen twijfelden, maar Jezus kwam zelf. Stelt u zich eens voor dat Christus aan iemand van ons of hier terplekke zou verschijnen, hoe zouden wij reageren? Dan dachten wij misschien wel aan een zinsbegoocheling, aan geloofswaanzin. Maar waarom niemand iets geloof schenken? Hoe kom je dan wel tot het geloof in de verrijzenis? Wel, net als de leerlingen. De heilige Schrift, de Bijbel, moet voor ons opengaan. Een andere weg om tot geloof te komen is er niet. Het is een genade die wij van God ontvangen. Het zijn vaak de mensen die dan als buitenstaanders over de buitenkant praten en vergeten dat ook zijzelf de binnenkant zijn, maar wij zijn zélf die kerk. De kerk, broeders en zusters, is een mysterie, een goddelijk gebeuren. Christus zelf trekt met deze kerk mee, Hij gaat mee met volk zijn dat onderweg is. Het evangelie spreekt vanavond dan ook op grootse wijze over dat mysterie, de binnenkant van de kerk. We lezen : Terwijl zij samen over hun ontmoetingen met de verrezene spraken, kwam Jezus zelf binnen, ging in hun midden staan en zei: "Vrede zij u”. Wij als gelovige mensen doen eigenlijk nog steeds zoals de apostelen toen, wij spreken samen over onze ervaringen met de Heer, thuis of in de kerk. We kunnen dan net doen als de Emmaüsgangers, die twee leerlingen die Jezus herkenden . Zij voelden diep in hun hart de aanwezigheid van de verrezen Heer. "Brandde ons hart niet toen Hij ons de Schriften ontsloot en Hij het brood brak”. Wij hebben de Heer gezien, Hij leeft!! Zo mogen ook wij Christus ervaren, Hij geeft warmte aan ons hart, wij mogen Hem ervaren als de levende, als Iemand die altijd bij ons is, die ons helpend nabij is, die ons vrede en hoop schenkt, die ons doet leven!! Dit geloof, het licht van hoop en leven zal ons hart met vreugde vervullen. Wij mogen dat voelen telkens als wij Eucharistie vieren of zoals straks bij de aanbidding, een groot mysterie, Hij, Jezus de verrezene, is in ons midden. Jezus staat niet buiten ons leven of buiten onze tijd. Nee, Hij trekt met ons mee, dag in, dag uit, Hij die tot ons komt in de eenvoudige tekenen van Brood en Wijn. Elke dag opnieuw! Als wij samen komen wil Jezus ons Zijn vrede en Zijn geest schenken. Samen komen rondom het grote mysterie van de Eucharistie, wetend dat de Heer leeft. Het is een werkelijke aanwezigheid die ons kracht geeft om, net als Christus zelf, ons lijden en onze vreugde te kunnen delen met anderen.
Broeders en zusters, Wie dit goed in zich opneemt, wordt geboeid door dit grote mysterie en zal zich laten opnemen in volle overgave. Men zal zich ook aan de kerk niet zo ergeren, zal een gemeenschap niet snel verlaten, want wij weten allemaal dat de kerk ook omringd wordt door zwakheid en menselijkheid. Samen zijn wij als Gods volk onderweg naar die vreugdevolle en hoopvolle toekomst, de hemelse Stad. De buitenkant van de kerk met al haar menselijkheid en zwakheid zal dan wegvallen en dan mogen wij ten volle de binnenkant zien, God aanschouwen van aangezicht tot aangezicht. Hier zullen wij nog in geloof en volle overgave moeten wachten net als toen de apostelen, maar het geeft ons wel alvast een zicht op die mooie toekomst die ons allen wacht.
Amen.
Ja, ook de leerlingen twijfelden, maar Jezus kwam zelf. Stelt u zich eens voor dat Christus aan iemand van ons of hier terplekke zou verschijnen, hoe zouden wij reageren? Dan dachten wij misschien wel aan een zinsbegoocheling, aan geloofswaanzin. Maar waarom niemand iets geloof schenken? Hoe kom je dan wel tot het geloof in de verrijzenis? Wel, net als de leerlingen. De heilige Schrift, de Bijbel, moet voor ons opengaan. Een andere weg om tot geloof te komen is er niet. Het is een genade die wij van God ontvangen. Het zijn vaak de mensen die dan als buitenstaanders over de buitenkant praten en vergeten dat ook zijzelf de binnenkant zijn, maar wij zijn zélf die kerk. De kerk, broeders en zusters, is een mysterie, een goddelijk gebeuren. Christus zelf trekt met deze kerk mee, Hij gaat mee met volk zijn dat onderweg is. Het evangelie spreekt vanavond dan ook op grootse wijze over dat mysterie, de binnenkant van de kerk. We lezen : Terwijl zij samen over hun ontmoetingen met de verrezene spraken, kwam Jezus zelf binnen, ging in hun midden staan en zei: "Vrede zij u”. Wij als gelovige mensen doen eigenlijk nog steeds zoals de apostelen toen, wij spreken samen over onze ervaringen met de Heer, thuis of in de kerk. We kunnen dan net doen als de Emmaüsgangers, die twee leerlingen die Jezus herkenden . Zij voelden diep in hun hart de aanwezigheid van de verrezen Heer. "Brandde ons hart niet toen Hij ons de Schriften ontsloot en Hij het brood brak”. Wij hebben de Heer gezien, Hij leeft!! Zo mogen ook wij Christus ervaren, Hij geeft warmte aan ons hart, wij mogen Hem ervaren als de levende, als Iemand die altijd bij ons is, die ons helpend nabij is, die ons vrede en hoop schenkt, die ons doet leven!! Dit geloof, het licht van hoop en leven zal ons hart met vreugde vervullen. Wij mogen dat voelen telkens als wij Eucharistie vieren of zoals straks bij de aanbidding, een groot mysterie, Hij, Jezus de verrezene, is in ons midden. Jezus staat niet buiten ons leven of buiten onze tijd. Nee, Hij trekt met ons mee, dag in, dag uit, Hij die tot ons komt in de eenvoudige tekenen van Brood en Wijn. Elke dag opnieuw! Als wij samen komen wil Jezus ons Zijn vrede en Zijn geest schenken. Samen komen rondom het grote mysterie van de Eucharistie, wetend dat de Heer leeft. Het is een werkelijke aanwezigheid die ons kracht geeft om, net als Christus zelf, ons lijden en onze vreugde te kunnen delen met anderen.
Broeders en zusters, Wie dit goed in zich opneemt, wordt geboeid door dit grote mysterie en zal zich laten opnemen in volle overgave. Men zal zich ook aan de kerk niet zo ergeren, zal een gemeenschap niet snel verlaten, want wij weten allemaal dat de kerk ook omringd wordt door zwakheid en menselijkheid. Samen zijn wij als Gods volk onderweg naar die vreugdevolle en hoopvolle toekomst, de hemelse Stad. De buitenkant van de kerk met al haar menselijkheid en zwakheid zal dan wegvallen en dan mogen wij ten volle de binnenkant zien, God aanschouwen van aangezicht tot aangezicht. Hier zullen wij nog in geloof en volle overgave moeten wachten net als toen de apostelen, maar het geeft ons wel alvast een zicht op die mooie toekomst die ons allen wacht.
Amen.
Hans Smits