Sterker dan de dood

Broeders en zusters in Christus,
Dagelijks worden er mensen ten grave gedragen.
De laatste jaren worden we telkens weer opgeschrikt door aanslagen en oorlogen, door rampen geweld waarbij vele slachtoffers te betreuren zijn.
Velen, families en vrienden, zijn verslagen door verdriet.
Boosheid en zelfs angst neemt soms bezit van hen die achterblijven.
We hebben het de laatste jaren meerdere keren meegemaakt, we zijn via de media getuige geweest van moorden en aanslagen.
Dagen, weken en maanden, wordt de wereld gedompeld in verdriet, onbegrip en angst.
Angst om wat er nog komen gaat.
Maar laten we ook niet vergeten, hen die door hun dierbaren worden weggedragen uit onze dorpen en steden.
 

Afbeelding invoegen

Dagelijks vloeien er tranen bij het afscheid van een dierbare, maar er komt niemand die hen tot leven wekt.
Dagelijks wenen ouders bij hun overleden kind, maar er is niemand die zegt: "Ween maar niet" en die hun het kind levend teruggeeft.
De dood is onbarmhartig en onherroepelijk.
Wij kunnen ons nog zo tegen de dood verzetten, tenslotte moeten wij ons er bij neerleggen, wetende dat de dood sterker is.
Wat baat ons dan eigenlijk nog dit verhaal over de opwekking van een dode?
Een verhaal over een overleden kind dat levend aan de moeder wordt teruggegeven en dat ruim tweeduizend jaar gebeurde, zal nu niet veel troost meer kunnen brengen.
Allereerst moeten we realistisch blijven, want de dood heerst nu eenmaal in de wereld en de weg die wij gaan leidt naar het graf.
Ja, alles is betrekkelijk, ook dit grote wonder was een uitstel.
En ook als er nu iemand werkelijk uit de dood zou terugkeren, dan zou hij wederom aan ziekten en pijn zijn onderworpen, dan zou hij zelfs nog een keer moeten sterven.
Het evangelie wil ons uitnodigen tot een geloof dat verlichting, troost en uitkomst schenkt.
Niet het graf, maar het Leven!
Na de dood hebben de leerlingen Christus ervaren als de Verrezen Heer.
Zij hebben de triomf van God over de macht van de dood verkondigd, die in de verrijzenis van Christus duidelijk is geworden.
Het evangelie over de opwekking van de jongeling laat ons zien dat Christus de macht heeft om eeuwig leven te schenken.
De evangelist Lucas roept ons op tot een gelovig vertrouwen in Jezus.
Wij worden uitgenodigd te mediteren over de dood en te erkennen dat het geloof in Christus ons sterkt en troost als lijden en dood ons overvallen.
Met dat geloof in het eeuwig leven, kunnen wij ons troosten, als de dood één van onze dierbaren van ons wegneemt en Christus tegen ons zegt : " Ween niet! "
Die troost verwacht geen wonder.
De troost komt veel meer uit het geloof en dit merk je als tijdens de Requiemmis over ons het ontroerende Gregoriaanse Kyrie, eleison, de smeekbede: Heer, ontferm U, komt.
Als we er op vertrouwen dat de Heilige Michaël, onze dierbare overledene dan zal brengen naar het eeuwige licht.
Als wij in gelovig vertrouwen, het sterven aanvaarden, dan zal de dood alleen maar een overgang zijn naar het huis van de Vader, een binnentreden in het onvergankelijk leven van God.
Wie werkelijk het Credo kent en gelooft in het eeuwig leven, zal ook dan tijdens de Requiemmis, in gedachten, Christus bij de baar zien staan die zegt: " Ik zeg u, sta op. Ik ben de verrijzenis en het leven.
Wie in Mij gelooft, ook al sterft hij, zal leven in eeuwigheid.”
Amen.
 
Hans Smits