Medelijden en verwondering

 
Broeders en zusters in Christus,
Marcus beschrijft in het 8e hoofdstuk het verhaal van de wonderbare broodvermenigvuldiging.
Jezus ziet de grote menigte die naar Hem is toegekomen en weet dat zij niets te eten hebben.
Hij roept Zijn leerlingen bij zich en zegt: "Ik heb medelijden met deze mensen; want zij zijn al drie dagen bij Mij, en zij hebben niets meer te eten; en als ik ze zo naar huis laat gaan, zullen ze onderweg bezwijken.” (Marcus 8: 2)
Hoe noodzakelijk het dagelijkse brood ook is, het is niet voldoende.
De mens heeft behoefte aan gemeenschap met God, aan eeuwig heil.
Als we in Christus en Zijn woord geloven, dan hebben we alles wat de hele mens voedt en verzadigt.
Dan hebben we antwoord op alle behoeften en vragen in het leven.
Dat Woord schenkt ons de zekerheid, dat we dwars door kruis en lijden heen, op weg zijn naar het hemels Vaderhuis.
Naar een liefdevolle God die op ons wacht.
"Het Woord is vleesgeworden en het heeft onder ons gewoond.”
Deze wonderbare broodvermenigvuldiging is namelijk een voorafbeelding van het Laatste Avondmaal, de instelling van de Heilige Eucharistie, waarin wij Christus mogen ontvangen.
Marcus schrijft over een menigte van mensen die naar Jezus zijn gekomen om naar Hem te luisteren, zij verlangden Zijn Woord te horen.
Woorden die hun geestelijke honger zou stillen.
Hoe anders was het gesteld met de mensen van Zijn vaderstad, met de mensen van Zijn eigen kring. Juist daar waar Jezus vandaan kwam, namen ze aanstoot aan Hem.
 

Afbeelding invoegen
"Hij kon geen enkel wonder doen, behalve dat Hij een klein aantal zieken genas, die Hij de handen oplegde.” (Marcus 6: 5)
Hij stond zelfs verwonderd over hun ongeloof.
Wat Jezus overkwam, broeders en zusters, gebeurd ook nu nog!
Mensen die Gods Woord verkondigen en uitleggen, mensen die voor de waarheid durven uit te komen en de waarheid dienen, worden vaak door anderen, beoordeeld, veroordeeld en dood gezwegen.
Het zijn vaak de mensen die een bepaalde positie binnen een gemeenschap bekleden, die er aanstoot aan nemen.
Men voelt in zekere zin een concurrentie, jaloezie komt naar boven en men zal er alles aan gaan doen om hem/haar van het toneel te doen verdwijnen.
Zeker als deze persoon geliefd is en graag gezien wordt binnen een gemeenschap en zo wordt goed functioneren voor diegene bijna onmogelijk.
Men zal hen met opgetrokken neus aankijken en proberen uit de gemeenschap te verjagen.
De vooraanstaanden zullen pogingen ondernemen om de mensen na de mond praten en tegen die persoon op te zetten.
Zo gaat het met velen die Christus oprecht willen volgen en verkondigen.
Die in naam van Hem een bemoedigd woord willen spreken voor allen, die kracht en moed nodig hebben.
Toch is deze houding niet nieuw!
Jezus maakte hetzelfde mee, Zijn eindconclusie is duidelijk: "Een profeet wordt overal geëerd, behalve in zijn eigen stad, bij zijn verwanten en in zijn eigen kring.”
De mensen waren enthousiast en verbaasd, toen zij Hem hoorden spreken over Gods Woord, maar al snel sloeg dit om.
"Waar heeft Hij dat vandaan, wat is dat voor een wijsheid die Hem geschonken is en wat zijn dat voor wonderen die Zijn handen verrichten?” ( Marcus 6:3)
Ze kijken dan niet meer naar wat Hij doet en zegt, maar rekenen Hem af op Zijn afkomst.
"Is dat niet de timmerman, de zoon van Maria?, en zij namen er aanstoot aan.
”Laten we ons eens voorstellen dat Christus nu naar de aarde kwam en zelf Gods Woord zou verkondigen bij al die mensen die zich christenen noemen en dus behoren tot Zijn volgelingen, dan denk ik dat Hij verwonderd zal staan over het heersende ongeloof.
Ja, het zijn de gevolgen van de erfzonde, om net als Adam en Eva, steeds weer te neigen naar eigen aards belang, naar eigen macht, naar eer en aanzien.
Gehoorzaamheid en luisteren naar God, zich onderwerpen aan de Heilige Geest, dat is blijkbaar niet vanzelfsprekend meer.
De evangelist Johannes schrijft: "Hij kwam tot de zijnen, maar de zijnen ontvingen Hem niet. Allen echter, die Hem ontvingen, hen stelde Hij in staat om kinderen te worden van God, hen die geloven in zijn naam. "
Daarom moeten wij er ook moeite voor doen, net als de ruim vierduizend mensen die waren gekomen, om naar Christus te luisteren.
Zij mochten zich voeden totdat ze verzadigd waren, zodat zij onderweg niet zouden bezwijken.
Dit loopt reeds vooruit op de openbaring: Christus zelf is vleesgeworden Woord, het Brood des levens!
We moeten er moeite voor doen om verder te kijken dan de inwoners van Nazareth.
Wij moeten ons inspannen om verder te kijken dan onze aardse belangen en verlangens.
Het gaat om een leven dat veel verder reikt dan dat wij kunnen beseffen én waaraan wij ons moeten onderwerpen.
Beste mensen, laten wij blijven geloven in Christus goddelijke afkomst, dan komt God dichtbij met Zijn liefde en Zijn kracht, met Zijn Woord, in en door Jezus Christus, onze Heer.
Amen.
 
Hans Smits