De Heilige Wonden
Broeders en zusters in
Christus,
"Vrede zij u”, zo
begroet de Heer na zijn verrijzenis telkens weer zijn moedeloze en te
neergeslagen leerlingen.
Na de kruisdood van hun
meester hadden zij zich angstig achter gesloten deuren teruggetrokken, uit
angst voor de Joden.
Maar deze hermetisch afgesloten deuren waren voor Jezus geen hindernis,
Hij was niet meer aan de wetten van tijd en de hindernissen in deze wereld
onderworpen.
Dan plotseling
verschijnt Christus in hun midden en wenst hen de vrede toe: "Vrede zij U”.
Hij blaast hen nieuw
leven in: "Ontvangt de H.Geest.
Aan wie
gij de zonden vergeeft, hun zijn ze vergeven en wie gij ze niet vergeeft, zijn
ze niet vergeven ”.
Hij geeft de apostelen
een taak, ze moeten Zijn zending overnemen: "Zoals de Vader Mij gezonden heeft
, zo zend Ik u”.
Maar wat wil Johannes
ons nu in dit evangelie vertellen?
Hij wil ons laten zien dat de leerlingen steun hebben gevonden bij
elkaar, vrede ontvangen hebben en bezield door Zijn geest de draad weer op te pakken.
Ja, allemaal , op één
na dan: Thomas, hij was er die eerste zondag er niet bij.
De andere leerlingen zeiden
tot hem: "wij hebben de Heer gezien!”
Maar Thomas zegt dan: " Oh, wacht eens even, zo gemakkelijk gaat dat
niet”. |
Ze hebben Christus gemarteld, aan het kruis geslagen om het vonnis van een misdadiger te ondergaan, Hij is gestorven en wij hebben Hem begraven.
Ik wil Hem zelf zien met de wonden van de kruisiging, want als ik mijn hand niet in deze wonden en in zijn doorstoken zijde kan leggen, zal ik niet geloven.
Hij wil een tastbaar bewijs!
Dus eerst zien!
Thomas is als zo velen, vol twijfels en teleurstellingen, die het voor gezien houden bij grote tegenslagen, als er soms iets goed mis is gegaan.
Maar laten we niet vergeten, dat het meeste mensen die het geloof in de H.Eucharistie hebben verloren, dit is gekomen omdat zij een zichtbaar bewijs willen zien.
En dan een week later was Thomas er wel bij en de Heer zegt dan tot hem: "wees niet meer langer ongelovig , maar gelovig ”.
Ook hij gaat dan pas geloven dat de Heer levend in hun midden staat.
Hij spreekt meteen zijn geloof uit: "Mijn Heer en mijn God”.
Beste medegelovigen,
Het prachtige verhaal van de ongelovige Thomas, van Beloken Pasen, vertelt ons: dat, om verdriet en tegenslagen te boven te komen, het zijn tijd nodig heeft.
En daar doet de één langer over dan de ander, maar niemand kan dat allemaal alleen.
Thomas zag de doorboorde handen en voeten, de wond in Jezus’ zijde en toen pas werd zijn geloof bevestigd en dat geloof zou ook nooit meer verdwijnen.
Maar, ondanks het feit dat wij niet gezien hebben, mogen ook wij geloven.
Dat Christus, de gekruisigde, is verrezen, dat vieren wij niet alleen met Pasen, maar elke dag weer.
De gekruisigde en verrezen Heer komt in ons midden, wij mogen ons verheugen bij het herkennen en zeggen "mijn Heer en mijn God”.
"Nog vele andere tekenen heeft Christus verricht, maar deze zijn opgetekend, opdat gij zoudt geloven, dat Jezus de Christus is, de Zoon van God, en opdat gij door dat geloof het leven moogt bezitten in zijn naam.”
Het is die vreugde die ook ons van bange leerlingen tot blijde getuigen maken van de verrijzenis.
Die ons de kracht geeft te verkondigen dat Jezus, de Christus en de Zoon van God is.
Een vreugde die ons maakt tot onverschrokken verkondigers van Gods Woord, tot aan de uiteinden der aarde en wij door dat geloof het leven mogen bezitten in zijn naam.
Amen.
Hans Smits