De heilige SIMON & JUDAS*

 
De heilige SIMON & JUDAS, Apostelen:
Beiden worden sinds onheuglijke tijden samen gevierd.
Simon heeft de bijnaam de IJveraar, omdat hij vroeger tot de fanatieke partij van de zeloten behoorde, die met geweld de verwezenlijking van de verwachting van de Messias wilde doorvoeren.
De veel meer bekende en zeer populaire Judas, genaamd Taddeüs ( de moedige) is de broer van de apostel Jacobus, de jongere, een neef van Jezus;
Zijn moeder was Maria, de zuster of verwante van de allerzaligste Maagd Maria;
de vader is Alpheüs, verwant aan de pleegvader, sint Jozef.
Judas heeft ons een brief nagelaten, die tot de Heilige Schrift behoort.
Het christelijke volk vereert de Apostel zeer als helper bij alle "hopeloze zaken".
De beide Apostelen predikten eerst gescheiden van elkaar het Evangelie in Egypte (Simon) en Mesopothamië (Judas).
Later zouden ze elkaar in Perzië ontmoet hebben.
En daar na zegenrijke missiearbeid tegelijk de marteldood hebben ondergaan.

 

Afbeelding invoegen

De Judas Taddeüs brief:
Het is een mooie eigenschap van de Liturgie, dat zij de heilige op zijn feest zo mogelijk zelf aan het woord laat en tot ons wil laten spreken: daarom wijkt de Kerk van de lopende lezing af en legt ons de brief van Judas voor; nemen we die aan als tot ons gericht.
De brief doet ons aan als woord van een profeet, ernstig en streng.
Buitengewoon plechtig klinkt het opschrift: "Judas, dienaar van Jezus Christus en broer van Jacobus aan de uitverkorenen door God de Vader bemind en voor Jezus Christus behouden.
Barmhartigheid, vrede, en liefde zij in volle mate uw deel!"
Nemen wij dit vers als een met God vervuld woord aan.
Aan het begin plaatst Judas de vermaning, "om te strijden voor het Geloof, dat eens en vooral aan de heidenen is overgeleverd."
In het volgende waarschuwt hij tegen het stoken van dwaalleraren, die de christelijke vrijheid van de ceremoniële wetten van Mozes misbruikten en zich aan grote teugelloosheid overgaven.
Ter waarschuwing legt hij de lezers enige voorbeelden van Gods strafvonnissen uit het Oude Verbond voor: "hoe Hij de engelen, die hun heerschappij niet bewaarden, maar hun eigen woonsteden verlieten, met eeuwige boeien in de duisternis vasthoudt voor het vonnis van de grote dag" (een kostbare plaats over de val van de engelen, daarenboven ook een tijdgedachte van de kerkelijke herfst!).
Een andere plaats, die tot deze tijd behoort: "Tegen hen heeft Enok, de zevende van Adam af, aldus geprofeteerd: Zie, de Heer komt met zijn tienduizenden Heiligen, om vonnis te vellen over allen en om alle goddelozen te straffen voor al hun goddeloze werken"….
Heerlijk is het slot: "Gij echter, geliefden, bouwt voort op uw allerheiligst Geloof, bidt in den heiligen Geest, bewaart uzelf in Gods Liefde en rekent op de Barmhartigheid van onze Heer Jezus Christus ten eeuwigen leven…
Aan Hem, die machtig is u voor eigen struikelen te behoeden en vlekkeloos in de jubelende vreugde u voor zijn heerlijkheid te plaatsen; aan de enigen God, onze Redder door Jezus Christus onzen Heer, aan Hem zij de heerlijkheid en grootheid, de kracht en de macht voor alle eeuwigheid en nu en in alle eeuwigheid.
Amen!