_3.jpg)
Laten leiden door de ster
|
Broeders en zuster in Christus,
Wij staan aan de vooravond van het Hoogfeest van Driekoningen.
We lezen in het evangelie over een ster die voor de koningen, de drie wijzen, was uitgegaan.
Het was een teken van de nieuwe Koning.
Toen zij thuis dit teken zagen en herkenden, zijn ze onmiddellijk vertrokken om God eer te bewijzen.
Heel typerend voor mensen die door God gegrepen worden, is namelijk hun radicaliteit, hun blinde ijver voor God, zich laten leiden en door niets en niemand laten weerhouden.
In de meeste gevallen verloopt de weg van iemand die God gevonden heeft, dan ook niet altijd even soepel.
Net als de drie wijzen kwamen zij struikelblokken tegen van kortstondige zwakte en blindheid.
Ze waren onzeker en twijfelden, daarom wenden zij zich tot de wereld en gaan bij Koning Herodes te raadde.
Koning Herodes nu, geeft een heel negatief beeld van mensen en hun verhouding tot God.
|
|
Hij verdraagt niet, dat mensen over een andere koning spreken, laat staan dat ze deze zelfs willen aanbidden.
Het is een aan aanslag op zijn menselijke grootheid, voor hem niet te aanvaarden.
Hij is razend en sleurt de iedereen, die hem volgt hierin mee.
Een beeld dat wij zeer zeker zullen herkennen en waarvan in de loop der tijd velen slachtoffer zijn geworden.
De massa die geen idee heeft waarom het gaat en zich gewoon laat meesleuren.
Herodes is een sluw man, die volgens een slim menselijk plan probeert zijn macht te handhaven.
Naar de buitenwereld doet hij alsof hij ook het Kind wil aanbidden, maar in zijn hart is hij erop uit dit Kind te doden.
Het is één grote schijnvertoning.
Wanneer mensen zo gaan handelen en op deze manier Gods heilsplan willen dwarsbomen, dan grijpt God in.
Het leven van Christus, dat in Zijn Kerk wordt voortgezet, toont dat de geesten zich gaan scheiden.
Machtigen zullen hun menselijk aanzien en vele verworvenheden gebruiken om hun positie te behouden.
Broeders en zusters, wij kunnen vaak onszelf terugvinden in de wijzen uit het Oosten.
Onze drang om steeds naar God te zoeken, verbindt ons heel bijzonder met de drie Koningen.
Ook wij zoeken God vaak met omwegen en zelfs dwaalwegen, wij vragen de weg aan anderen met daaraan vele onzekerheden en alle gevolgen van dien.
Dan kunnen we op deze weg de figuren aantreffen, die onze geloofsweg moeilijk maken, zoals Herodes en de schriftgeleerden.
Mensen die zich hebben genesteld in hun eigen paleis, in hun stad, in hun eigen kijk op geloofsleven.
Mensen die alles heel goed denken te weten en zichzelf gevangen houden door vooroordelen.
Mensen die van hun eigen geloof en ideaal een waarheid hebben gemaakt.
Figuren die ervan overtuigd zijn Gods handelen in de macht te hebben.
Die de weg hebben uitgestippeld voor de Verlosser, voor God zelf.
Ja, in elk geloofsverhaal komen figuren voor zoals Herodes, met zijn angst en afweer.
Maar eenieder van ons ervaart ook de hoop en de moed van de wijzen, van de Drie Koningen, om ondanks afwijzing toch door te gaan.
En deze afwijzing speelt ook in het hele leven van Jezus een grote rol.
Voor sommige mensen is Hij een oorzaak van vreugde en voor anderen een aanstoot.
Het was al voorspeld toen Jezus als kind in de tempel aan Zijn Hemelse Vader werd opgedragen.
De wijze woorden van Simeon: "Dit Kind is bestemd tot val en opstanding van velen”.
Jezus werd in Zijn eigen geboortedorp niet gekend en ook door de Schriftgeleerden niet aanvaard.
Terwijl later een heidense soldaat, die nog nooit van de Blijde Boodschap had gehoord onder het kruis zei: "Ja, waarlijk, Hij is de Zoon van God”. Jezus trok rond en predikte Gods Blijde Boodschap.
Bij een groep mensen werden alleen slechte gedachten wakker geschud.
Zij irriteren zich en maken zich er kwaad over en bedachten toen al plannen op Jezus uit de weg te ruimen.
En die mensen waren nu juist zij, die een belangrijke plaats in de tempel en de eredienst hadden.
Een andere groep voelt zich juist aangesproken, ze trekken zich aan Zijn woord op, ze voelen zich er beter door.
Hetzelfde woord blijkt dus voor de één een zegen en voor de ander een vloek.
Ja, zo gaat dat nu al eeuwen.
Vanaf de geboorte van Christus tot nu, in 2015.
Het gaat hier om de manier waarop men Hem toelaat in het hart.
Ook de leerlingen van Jezus hebben deze pijnlijke ervaring ondervonden.
Toen zij hierover met hun Heer spraken zei Hij tot hen: "als men in u in een bepaalde stad niet ontvangt, schudt dan het stof van uw voeten en vertrek uit die stad”.
Beste mensen, het evangelie wil ons daarom vandaag zeggen dat God niet altijd te vinden is waar wij Hem verwachten.
De wijzen zochten een Koning, maar vonden Hem niet in een paleis, niet in een grote stad, maar in de gestalte van een kwetsbaar Kind.
Het is goed dat wij de wijzen, de Drie Koningen, als voorbeeld nemen op onze geloofsweg.
Ze bieden God geschenken aan, ze aanbidden Hem, juist daar waar Hij niet verwacht wordt.
Geloofshouding, medegelovigen, betekent: de ogen openen en eenvoudig genoeg zijn om God te ervaren in de gewone dingen van elke dag.
Het betekent op weg gaan, zoeken, God ervaren en bereid zijn om een licht, een ster uit een onverwachte hoek te volgen, daarbij kracht putten uit de Schrift, vooral waakzaam zijn op de tekenen van de tijd en de gedachten van Christus, de Waarheid tot de onze te maken.
Dan zal de ster boven ons leven nooit verdwijnen en ons altijd blijven leiden.
Amen.
Hans Smits