_3.jpg)
Hij is met ons begaan
|
Broeders en zusters in Christus,
Mensen in nood hebben vaak gebrek aan voedsel.
Tekent dit niet het beeld van de Kerk in onze dagen?
We lezen deze zondag over het wonder van de wonderbare broodvermenigvuldiging.
De broodvermenigvuldiging is een kostbaar en belangrijk teken met een rijke betekenis.
Ze verwijst namelijk al naar het H.Misoffer, de Maaltijd van de Heer zelf.
Een grote menigte had zich rondom de Heer verzameld, zij hadden gebrek aan levengevend voedsel. Ze hadden Hem gevolgd om naar Zijn prediking te luisteren en hun zieken te laten genezen.
Jezus ziet dat deze mensen lijden en krijgt medelijden, een gebaar dat ook ons mag troosten.
Want wat we ook meemaken, wat we ook te dragen krijgen: Christus ziet het en is met ons begaan.
Dat wisten ook al die mensen die Jezus gevolgd waren, zo schrijft Mattheüs ons.
Ze waren Hem gevolgd om naar Zijn prediking te luisteren en hun zieken te laten genezen. |
|
De leerlingen zien geen uitkomst meer: " stuur ze maar weg”.
Maar Jezus geeft hun ten antwoord: " het is niet nodig dat zij weggaan, geeft gij hun maar te eten”.
"Stuur ze maar weg”, horen wij dat ook niet vaak in onze huidige tijd?
Kijken wij alleen maar naar de situatie van de Kerk.
We hebben gebrek aan goede priesters, kerken worden gesloten, nog een steeds dalend aantal mensen die ter kerke gaan.
Goede gelovigen moeten van alles maar slikken én geven zij tegengas, ja, dan wordt er al gauw een conclusie getrokken en durft men zelfs te zeggen: "Stuur ze maar weg".
Is men vergeten waar het allemaal om draait, dat niet de mens, maar dat alleen Hij uitkomst kan bieden?
De gelovigen roepen in hongersnood, ze dwalen rond zonder herder in een droge en dorre woestijn!
Wat kunnen wij, wat kunnen zij, hieraan doen?
Men moet weer gaan geloven en vertrouwen dat alleen Christus uitkomst biedt, niet alleen nu, in de situatie waarin de Kerk zich bevind, maar ook in de moeilijke momenten in ons persoonlijk leven.
Ja, zelfs over de grenzen van de dood heen. Christus laat Zijn schapen, Zijn kudde, niet eenzaam en hongerig achter.
Wij hebben heilige priesters nodig die ons geven wat Christus schenkt, want ook de priesters zijn afhankelijk van Hem.
Zij zijn net als de apostelen: de uitdelers, van de vijf broden en de twee vissen, zoals het H.Altaarsacrament symbolisch vaak wordt afgebeeld, stoelend op dit prachtige evangelie van de wonderbare broodvermenigvuldiging.
Het moet overigens de apostelen wel verbaasd hebben dat zij al die mensen eten moesten geven.
Maar zij begrijpen daaruit ook, dat zij bij hetgeen er gaat gebeuren een rol zullen spelen.
Zij moeten het wonderbare brood uitdelen en de brokken verzamelen.
Wat wij moeten doen is: in Hem, Christus, geloven en op Hem vertrouwen!
We moeten niet bij de pakken neer gaan zitten, want Hij komt nog altijd tot ons in het H.Misoffer, wij mogen Hem ontvangen in het H.Sacrament, waarin Hij zichzelf aan ons geeft, ook al is de kudde behoorlijk uitgedund.
Jezus zegt ons: "Ik ben het Brood des levens: wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorst krijgen” ( Joh.6,35).
Ja, de nood is zo groot en onze mogelijkheden zijn zo gering.
Maar Jezus zegt ons: "Breng het hier, stel het Mij ter beschikking, zonder eerst te weten wat er mee geschied”.
Laten wij met een dankbaar hart Hem ontvangen, laten wij ons door Hem door alle moeilijke situaties laten heen loodsen.
Amen.
Hans Smits