Dankbaarheid tonen

 
Broeders en zusters,
In het evangelie lezen we hoe tien melaatsen hun toevlucht nemen tot Jezus, zij zien in Hem iemand die wonderen kan doen, genezingen kan verrichten.
Maar Jezus stelt hun geloof op de proef.
Hij stuurt ze weg , zonder ook maar één handeling te hebben verricht.
Zij moesten terug gaan om zich aan de priesters te laten zien, want de priesters waren aangesteld om te beoordelen of iemand nu wel of niet genezen was.
Ze keren om en gaan vol vertrouwen naar de priesters.
Onderweg voltrekt zich het wonder en alle tien melaatsen werden genezen.
Je zou nu zeggen dat deze tien genezen mensen onmiddellijk terug gingen om Jezus te bedanken.
Maar, nee hoor, slechts één van hen ging terug, een vreemdeling, een Samaritaan.
Ja, slechts één, en nog wel een afvallige!
Beste mensen, de H. Schrift houdt ons deze zondag een spiegel voor: hoe gaan wij om met God?
Alles hebben wij van Hem mogen ontvangen.
Ons leven, onze ouders, broers en zussen, grootouders en familie, onze talenten.
Wij ontvangen alles uit Zijn hand, ook ons geloof!
Zijn we dankbaar tegenover God?
Brengen wij Hem de eer die Hem toekomt of zoeken we liever onze eigen eer en zetten God in de schaduw?
Door dankbaar te zijn tegenover onze Schepper en Heer, tonen wij dat wij zelf niets kunnen.


Ons werken, ons handelen en presteren worden ingevoegd in het grote plan dat God met ieder van ons heeft.
Dankbaarheid maakt namelijk de mens nederig en laat ons beseffen dat we klein en gebrekkig zijn, maar tegelijk sterkt het ook het besef dat God groter is en sterker.
Het maakt ons duidelijk hoeveel God ons liefheeft en ons in Zijn hart heeft opgenomen.
Een liefdevolle God die ons zo vaak bijstaat en helpt in het leven.
We weten uit ervaring hoe vaak wij blootgesteld zijn aan allerlei gevaren: in het verkeer, ten gevolge van ziekte, maar ook onze geestelijke toestand, omdat we dikwijls verleidingen tot zonde moeten weerstaan.
Vaak bidden we maar mondjesmaat om Gods bijstand.
En als we er al om bidden dan is de nood vaak zo hoog dat het zelfs "gebiedende” wijze gebeurt, met de intentie dat God maar moet doen wat we van Hem vragen.
Maar in veel gevallen is God niet de uitvoerder van de ideeën en alle ellende.
We moeten regelmatig Hem om hulp vragen en het aan Hem overlaten, hoe Hij ons wil helpen.
Of het gevaar nu dreigt of al voorbij is, we moeten God de vrijheid laten ons bij te staan op een wijze die Hij het beste vindt.
Daarop moeten we vertrouwen, daarin mogen we geloven.
Want dat is ook de slotzin van het evangelie: " Uw geloof heeft u gered”.
In alle tijden van ons leven mogen wij ons tot God wenden en wel in dankbaarheid.
Beste mensen, laten wij dat heel bijzonder in deze Mariamaand doen op voorspraak van Maria, de Moeder van Gods Zoon.
Zij was zelf vol van geloof en dankbaarheid toen God haar uitkoos om moeder te worden van Zijn Zoon.
Moge haar voorbeeld ons aansporen om steeds God dankbaar te zijn en te prijzen voor Zijn goedheid.
Amen.
 
Hans Smits