De kloof overbruggen

 
Broeders en zusters in Christus,
We hebben drie zondagen achtereen een evangelie mogen beluisteren waarin Jezus ons een gelijkenis meegeeft.
Twee weken geleden het prachtige verhaal van de verloren zoon, vorige week de onrechtvaardige rentmeester en nu, deze zondag, de rijke vrek en de arme Lazarus.
Het evangelie nodigt ons uit om de tegenstellingen te meten in onze eigen wereld, want het probleem van de ongelijke verdeling van de goederen van Gods schepping is zo oud als de wereld zelf.
Zei Jezus niet tegen Judas: " Armen hebt gij altijd in uw midden” ?
Met deze opmerking van Jezus wordt de blijvende aanwezigheid van de kloof tussen rijk en arm aangeduid. Daarnaast belicht Hij enkele waarheden van ons geloof, het zijn voor ons als gelovigen vaststaande feiten, maar voor degenen die niet willen geloven worden ze weggeschreven.
Jezus begint met het vertellen over de arme Lazarus die verstoken is van alle gemakken die nodig zijn om te kunnen leven en over de rijke vrek, die badend in de weelde aan niets gebrek heeft.
Beiden zullen sterven.
Dan komt er voor ons één van de waarheden van ons geloof, want Jezus toont aan dat er na dit aardse leven een ander leven is, dat er een hemel en een hel bestaan.
En dat deze beiden, zowel de hemel als de hel, eeuwig zijn.


Ja, eeuwig, er komt dus nooit een einde aan en worden door een onoverbrugbare kloof van elkaar gescheiden.
Zij die in de hemel verblijven kunnen dus nooit verloren gaan, zoals er evenmin een mogelijkheid is om verlost te worden voor hen die verblijf houden in de hel.
Wat opvalt in dit verhaal is, dat Jezus alleen maar vertelt dat de rijke vrek totaal geen naastenliefde kende, over andere zonden spreekt Hij niet.
Toch woog deze zonde zwaar genoeg om te gaan naar de eeuwige ondergang.
Wat Jezus hiermee wil zeggen is: dat rijkdom een gevaar wordt als de mens, die veel rijkdom bezit, zich hierdoor laat opslokken en blind is geworden voor God en zijn naasten.
Deze situatie doet zich namelijk voor zodra de mensen het contact met God niet meer zo nodig vinden.
Er ontstaat dan het gevoel van: "och, eigenlijk kan er ons niets gebeuren”, ik heb alle touwtjes in handen.
Die waarschuwing in het evangelie, beste mensen, is dan ook niet voor niets, want God vergeten geeft namelijk een misplaatst gevoel van zelfverzekerdheid en er ontstaat dan een kloof tussen God en de mens die ook de verhouding tussen mensen onderling zal verstoren.
De rijke vrek zit zo gevangen in zijn eigen wereldje, dat hij zich niet meer kan verplaatsen in de noodsituatie van de ander.
Verlies van de eenheid met God, schaad ook de relaties tussen mensen onderling.
Een egoïstisch mens plaatst zichzelf dan ook bij God buitenspel.
Maar we weten allemaal dat onze God ook een barmhartige God is, en gelukkig geeft Hij ook over de dood heen weer nieuwe kansen.
Die nieuwe kans is het zogenaamde "vagevuur”, de ziel van een overledene komt dan in een toestand, dat hij opgenomen word in de grote liefde van Christus en dan door dit reinigende vuur van liefde gelouterd zal worden.
Zo kan de mens dan toch, hoewel met een omweg, naar zijn Schepper.
Medegelovigen, Jezus Christus wil ons vandaag zeggen dat wij niet verslaafd moeten raken aan materiële goederen en dan net doen of God niet bestaat.
Maar dat neemt niet weg dat wij geen gebruik mogen maken en genieten van wat wij hebben, maar dan wel volgens Gods bedoeling.
Het geloof dat ons geschonken is, is dan ook niet alleen een gave van God, het geeft ons ook een opgave.
En die opgave is: Wij moeten elkaar tot steun zijn en dat tot opbouw van het volk Gods.
Laten we een keuze maken voor Gods aanschijn om de goede strijd van het geloof te strijden en het eeuwig leven verwerven. "Daartoe zijn wij immers geroepen”, zegt St. Paulus ons.
De eerbied voor God is het cement voor de geestelijke stenen van Gods kerk die door Christus bijeen zijn gebracht.
Amen.
 
Hans Smits