“ja” zeggen en “ ja” doen

 
Medegelovigen, Wie durft na "ja "gezegd te hebben ook "ja "te doen?
Misschien wel een mooie gelegenheid om hierover op deze zondag na te denken.
We lezen dat Jezus zich op weg bevindt naar Jeruzalem om daar vastberaden Zijn zending te voltooien.
Hij gaat dus op weg om Zijn levensopdracht te volbrengen en hoe Jezus daar mee omgaat vertelt ons de evangelist Lucas.
Hij schrijft: " Vastberaden aanvaardde Hij de reis naar Jeruzalem ”, om er Zijn levensopdracht tot vervulling te brengen.
Iedereen die met Hem meegaat is onder de indruk van Zijn besluit.
Dit brengt mensen tot navolging en terstond komen er enkelen die met Jezus mee willen gaan, waarheen het ook zijn zal.
Zij lijken op de mensen die heel enthousiast ergens "ja " op zeggen.
En als we zo rondom ons heen kijken lijkt menige vereniging of club de kunst te bezitten om mensen enthousiast te maken.
Maar pas op!
Het is niet alles goud wat er blinkt.


Want wat moeten die verenigingen en clubs er wel niet allemaal voor doen om de mensen ook enthousiast te houden zodat ze "ja "blijven zeggen.
En de kerk, beste mensen, maakt hierop geen uitzondering.
Wat wordt er allemaal niet voor gedaan om de kerk ”aantrekkelijk " te maken?
Schuift de wereld niet een beetje te ver de kerk in en worden het gelegenheidsbijeenkomsten?
Vorige week heb ik het al even onder de aandacht gebracht: Het huis van God hoort een huis van stilte en gebed te zijn!
Hierdoor kunnen wij Gods stem horen en bespeuren wat Hij van ons vraagt.
Jezus vraagt van hen die Hem willen navolgen " vastberadenheid " , de weg volgen die God wijst, en daar aan gehoor geven.
En als wij die weg volgen, ja, dan kan het heel goed zijn dat wij gesloten deuren vinden, zoals Jezus niet door de Samaritanen ontvangen werd, omdat Hij op weg was naar Jeruzalem.
Als je voor God kiest moet je een radicale keuze maken, dan moet je alles achterlaten en je niet laten afhouden van de weg die je te gaan hebt.
Het kan dan zelfs betekenen dat je verder moet zonder aardse zekerheden en bindingen.
Kiezen voor God, broeders en zusters, is niet verenigbaar met een zich aanpassen aan wat de gangbare mening eist!
Zijn wij in onze binding met God niet te burgerlijk geworden?
Leggen wij ons niet te gemakkelijk neer bij allerlei praktijken?
Een christen schrijft de naam van God boven alles, een christen trekt met Jezus op naar Jeruzalem.
Als we dat doen kunnen we niet achterom kijken, niet vast blijven zitten aan allerlei aardse zekerheden.
Jezus zegt zelfs heel hard: " Als je Mij wilt volgen dan zul je geen steen hebben om je hoofd op te laten rusten, nog minder zijn als de vossen en de vogels, geen eigen hol of nest hebben”.
Jezus veroordeelt het dan ook dat iemand Hem wil volgen maar wel eerst nog een begrafenis wil regelen of afscheid wil nemen.
Laat het wel duidelijk zijn dat het niet de bedoeling is dat we geen oprecht en waardig afscheid mogen nemen.
Het is niet voor niets één van de zeven werken van barmhartigheid geworden en ook je naaste liefhebben staat bij Christus hoog in het vaandel.
Wat Jezus hier met Zijn strenge uitspraken bedoelt, is dat wij niet vast moeten blijven zitten aan het aardse.
Om het hemelse te kunnen bereiken moeten wij ons losmaken van het aardse.
Dat betekent offers brengen!
Elk goed werk komt alleen door inspanning en offers tot stand.
Het leven van een christen betekent vrucht dragen, de vrucht van een positieve gemeenschap met God en de medemens.
De Kerk zal alleen toekomst hebben als de volgelingen van Christus leven naar de Geest en samen bouwen en de schouders eronder zetten.
Hij is ons daarin voor gegaan, door zelfs Zijn leven te offeren om ons zo de kracht te geven om een leven te leiden in dienstbaarheid.
"Leeft naar de Geest”, zegt St.Paulus ons.
Dat is het doel van een christelijke overgave en de werkelijke oproep van het evangelie van deze zondag.
Moge dit ons sterken om een gezond "ja” te zeggen en Hem te volgen, waarheen Hij ook gaat.
Amen.
 
Hans Smits