Neem niets mee voor onderweg

Broeders en zusters in Christus,
 
We lezen vanavond in het evangelie over de zending van de apostelen.
Jezus begon hen twee aan twee uit te zenden, en verbood hen voedsel, een reiszak en kopergeld mee te nemen.
Sandalen en een stok dat mag nog, maar geen dubbele kleding.
De schoolvakanties komen weer in zicht en we trekken er massaal op uit.
Na een jaar hard werken, even weg van alle verplichtingen, breekt voor velen de tijd aan om even vrij te zijn, alles achter je te laten.
Iets wat we ook vandaag in het evangelie horen.
 
  

Jezus zendt de twaalf uit en verbiedt ze om van alles en nog wat mee te nemen.
Sandalen aan de voeten, een stok in de hand en geen dubbele kleding.
Wat zou nu de betekenis kunnen zijn van zo’n sobere uitrusting?
Het heeft in ieder geval iets te maken met vertrouwen.
Vertrouwen in Gods zorg, vertrouwen in de gastvrijheid van mensen.
Maar het heeft denk ik ook te maken met de onnodige ballast , die wij vaak met ons meesjouwen.
Een ballast die je boodschap misschien ongeloofwaardig kan maken.
‘De leerlingen gaan niet met machtsmiddelen te werk als geld en zijn niet gewapend.
Geen bagage die te veel aandacht en zorg in beslag neemt.
Hun hart en handen moesten vrij zijn, vrij voor de taak die hun is toevertrouwd.
Geen geld, geen dubbele kleding, niet wapenen tegen onverwachte dingen, maar kwetsbaar met de kwetsbaren.
Zo worden ze door Jezus op pad gestuurd met als bagage, met Jezus voorbeeld in het hoofd en Zijn woorden in het hart.
Zo moeten ze het werk voortzetten dat Jezus deed, Gods Rijk, de goede wereld aankondigen en zichtbaar maken.
Twee aan twee, dan kunnen ze steunen op elkaar.
Natuurlijk, beste mensen, kunnen we de tijd van Jezus niet meer vergelijken met onze tijd.
En laten we eerlijk zijn, het zou eigenlijk niet goed zijn om in deze wereld zo op pad te gaan, daarvoor zijn de risico’s te groot.
Er is in al die eeuwen zo veel veranderd.
Maar toch blijft die opdracht van Jezus, om zijn boodschap te verkondigen, het goede nieuws te brengen, nog altijd gelden.
Ook nu worden wij geroepen en gezonden om Gods Rijk zichtbaar te maken in de wereld van vandaag.
Om vrede te brengen op de plekken waar we komen.
En dat kunnen we alleen maar met de woorden van Jezus in ons hoofd, met Zijn liefde in ons hart en Zijn daden in onze handen.
Geven wat we hebben, ons geloof, de Blijde Boodschap, onze aandacht en onze liefde.
Het enige wat u dan moet meenemen op uw tocht, dat bent uzelf, een mens met een open hart en vol van de geest van Jezus Christus.
Zo stuurt Jezus ook ons op pad net als de leerlingen met alleen een rugzak vol godsvertrouwen, en een geloof als een stok om op te steunen.
Maar dat kunnen we niet alleen, daarom met z’n tweeën, om zo elkaar te kunnen aanvullen, corrigeren en bemoedigen, want geloven houd je niet vol in je eentje.
De leerlingen niet, en wij ook niet.
Geloven, zegt Jezus, moet je kunnen en willen delen, en het geloof doorgeven moet je met elkaar optrekkend, samen doen.
En wanneer je ergens komt, leert Jezus hun, en je blijkt niet welkom, schud dan het vuil van je voeten, en ga gewoon verder.
Hij wil hier zeggen: Dring je niet op, bied het geloof aan, en laat mensen de keuze maken.
Wat mij opvalt is, beste mensen, dat Jezus niet zegt: " ach, als mensen soms dan een beetje anders denken, dan doe je maar water bij de wijn en slap je je geloofovertuiging maar een beetje af om zo mensen te winnen”.
Iets wat vandaag de dag zo gemakkelijk gezegd wordt: " je moet alles niet zo zwaar zien en brengen of zoals vroeger, opdringen en alles moet”.
Jezus zegt juist heel verzekerd: " Blijk je niet welkom, willen ze niet naar je luisteren, schud het stof van je voeten en ga verder”.
Het is niet de bedoeling dat we zachte heelmeesters worden.
We moeten het geloof met volle overtuiging en met al haar waarheden onverkort verkondigen en niet omwille van een geloofcrisis, waarheden verduisteren, maar juist dan, als er overal onduidelijkheid is, willen mensen en vooral jongeren, duidelijkheid.
Dat ze kunnen zeggen: "hier gaan we voor, dat is de moeite waard”.
En als we dan zo door weer en wind gaan, stormen van de tijdgeest en geloofsverduistering trotseren, dan gaan misschien straks deuren en oren open die tot nu gesloten bleven.
Zo stuurt ook Jezus óns op weg, het leven in, een onbekende toekomst tegemoet, maar Hij geeft ons vertrouwen mee voor onderweg.
Beste mensen,
Het is vakantietijd.
Overal gaan mensen op pad.
Ga met uzelf, met liefde in uw hart.
Het gaat uiteindelijk niet om wat we hebben, maar om, wie we zijn!!!
God is uw reisgezelschap en met liefde in de koffer bent u overal welkom.
Zo kunnen we liefdevol en met vertrouwen missionair bezig zijn en ons geloof onverkort doorgeven.
Amen
 
Hans Smits