H. Henricus

Hendrik II (Bad Abbach of Hildesheim, 6 mei 972 of 978 - Grône (Göttingen), 13 juli 1024), bijgenaamd de Heilige was van 1014 tot 1024 keizer van Heilig Roomse Rijk.

Hij was een zoon van Hendrik II ("de Ruziezoeker") van Beieren en diens vrouw Gisela van Bourgondië. Hij werd in 995, na de dood van zijn vader, (als Hendrik IV) hertog van Beieren. In 1002 werd hij koning van Duitsland in 1002. Hij huwde met de H. Cunegonde, maar dit huwelijk bleef kinderloos.

In 1010 schonk hij Silva Fulnaho (het woud van Vollenhove) aan het bisdom Utrecht. Dit was feitelijk het begin van het Oversticht.

Paus Benedictus VIII kroonde hem in 1014 tot keizer. Hij richtte vele scholen op, verdedigde de rijksgrenzen, en beijverde zich om vrede te stichten en de kerk tot ontwikkeling te brengen. Hendrik II startte de bouw van de kathedraal van Bazel. Op latere leeftijd kreeg hij een verlamming. Alhoewel hij graag monnik was geworden, bleef hij zijn taak van heerser volbrengen.

Hendrik werd, als enige Duitse keizer, in 1146 heilig verklaard door paus Eugenius III. Zijn feestdag is op 13 juli. Hendrik is beschermheilige van de bisdommen Bamberg en Bazel, van kinderloze paren en van koningen, hertogen en van gehandicapten